Quantcast
Channel: Κρήτη:γαστρονομικός περίπλους
Viewing all 230 articles
Browse latest View live

Καλοκαιρινά ζυμαρικά φούρνου, εύκολα και οικονομικά

$
0
0
Με ξινομυζήθρα  (ή φέτα) σε lightή σε κανονική έκδοση!

Όχι, δεν είναι η συνηθισμένη μακαρονάδα φούρνου με τα κίτρινα τυριά , τα αλλαντικά , τις κρέμες γάλακτος. Αυτή εμείς στο σπίτι μας την αφήσαμε πίσω, στη δεκαετία του 1980!  


Τούτη εδώ είναι ελαφριά και καλοκαιρινή και τα λιπαρά της είναι «ελαστικά» , κατά συνείδηση του τρώγοντα...  Δεν λέω ότι δεν μας αρέσει και η κλασική εκδοχή των fullfatζυμαρικών φούρνου , αλλά παραείναι βαρύ πιάτο πια για τις διατροφικές μας συνήθειες. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις πια,  και ποτέ το καλοκαίρι...


Άλλωστε τα δικά μας τυριά δένουν τόσο πολύ με την ντομάτα του πιάτου, που δεν υπάρχει λόγος να το βαρύνουμε με κάτι πιο λιπαρό… Εγώ χρησιμοποιώ ξινομυζήθρα αλλά και η φέτα σε τρίμματα ταιριάζει πολύ σ’ αυτή τη συνταγή. 


Στο σερβίρισμα μπορούμε να προσθέσουμε  κι άλλη ποσότητα  τυριού ίδιου ή διαφορετικού είδους, αν δεν φοβόμαστε τα λιπαρά και τις θερμίδες. Καλή επιλογή είναι ένας καλός ξερός κρητικός αθότυρος  χοντροτριμμένος. 


Εμείς είχαμε τον καλύτερο –από μικροπαραγωγό- και η γεύση του ήταν απίστευτη!

Υλικά ( για 4 μερίδες):

300 γραμμάρια ζυμαρικά (τύπου «πένες» )
Κάμποσες ώριμες ντομάτες (περίπου 700 γραμμάρια)
1 μέτριο ξερό κρεμμύδι
½ κούπα ελαιόλαδο
3 μεγάλες πράσινες (ή πολύχρωμες για ...ομορφιά) πιπεριές
2 σκελίδες σκόρδο
1 κοφτό κουταλάκι ρίγανη
2-3 κλαδάκια βασιλικό φρέσκο ή ένα κοφτό κουταλάκι ξερό
Αλάτι-πιπέρι
Προαιρετικά ένα κύβο λαχανικών βιολογικό ή σπιτικό 
300-500  γραμμάρια  ξινομυζήθρα ή φέτα σε τρίμματα (η συνείδηση που λέγαμε παραπάνω...)
Λίγη ακόμα ξινομυζήθρα ή άλλο τυρί για το σερβίρισμα

Επί το έργον:


Πλένουμε καλά και κόβουμε τις πιπεριές σε καρεδάκια. 
Σε μια κατσαρόλα ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και το σοτάρουμε ελαφρά με το ελαιόλαδο. Προσθέτουμε τα καρεδάκια των πιπεριών και τα σοτάρουμε λίγο κι αυτά.  

Τρίβουμε τις ντομάτες  στον τρίφτη ή στο multiκαι τις προσθέτουμε κι αυτές  μαζί με 3 κούπες νερό, τα μυρωδικά , 



το αλατοπίπερο, τον κύβο (αν βάλουμε) και το σκόρδο. Ανάβουμε το φούρνο στους  180  βαθμούς . 


Μόλις πάρει βράση ξανά η σάλτσα μας βάζουμε τα ζυμαρικά , τα ανακατεύουμε να μη κολλήσουν και αφήνουμε να βράσουν 5 λεπτά . Αδειάζουμε το μείγμα της κατσαρόλας σε ένα πυρέξ. 


Αν δεν υπάρχουν αρκετά υγρά, προσθέτουμε λίγο νερό κατά προτίμηση ζεστό. Βάζουμε το φαγητό μας στο φούρνο (ακόμη και αν δεν έχει σβήσει το φωτάκι της θερμοκρασίας) και αφήνουμε να γίνει . Αν χρειαστεί προσθέτουμε κι άλλο νερό . Τα μακαρόνια δεν πρέπει να στεγνώσουν. 


Λίγο πριν βγάλουμε το πυρέξ από το φούρνο προσθέτουμε την ξινομυζήθρα ή τη φέτα , ανακατεύουμε ελαφρά και ξαναφουρνίζουμε να μαλακώσει και να μελώσει.


 Στο σερβίρισμα -όσοι θέλουν- προσθέτουν κι άλλο τυρί.



Παρατηρήσεις:

1)Μπορούμε να προσθέσουμε ελιές ψιλοκομμένες ή κάπαρη που έχουμε ξεπλύνει για να μην είναι έντονη η μυρωδιά του ξυδιού (αν είναι διατηρημένη σε ξύδι). Εγώ το αποφεύγω γιατί η κυρίαρχη γεύση σ’ αυτό το πιάτο θέλω να είναι της ντομάτας.

Λεπτομέρεια ...
Η σάλτσα μπαίνει μέσα στα ζυμαρικά και γίνονται πεντανόστιμα. 

2)Το σκόρδο δεν το τσιγαρίζω, ούτε το καθαρίζω σ’ αυτή τη συνταγή. Το πατάω ελαφρά με τη λάμα ενός μαχαιριού ίσα να σπάσει και το προσθέτω στη σάλτσα. Έτσι η μυρωδιά  είναι πιο ελαφριά.

3)Καλό είναι το νερό που θα προσθέτουμε –αν χρειαστεί-  κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος να είναι ζεστό για να μη σταματά ο βρασμός. Βράζω στο βραστήρα 1-2 κούπες και προσθέτω ζεστό όποτε χρειάζεται.

4)Αν τα υγρά είναι αρκετά, και το ταψί στην πρώτη σκάλα του φούρνου από κάτω, δεν θα χρειαστεί σκέπασμα. Αν όμως βλέπουμε ότι πάνε να αρπάξουν σκεπάζουμε το φαγητό  με ένα αλουμινόχαρτο.


 Καλό Αύγουστο!





Πανεύκολα, νηστίσιμα, υγιεινά βουτήματα πετιμεζιού

$
0
0
Χωρίς ζάχαρη, με αλεύρι ολικής  , με φυσική γλύκα και καθόλου κόπο!΄


Ένα μπουκάλι "κομμένος"μούστοςείχε παραμείνει στην κατάψυξη από πέρυσι, περιμένοντας να γίνει κάποια στιγμή μουσταλευριά. Οι μήνες πέρασαν και όπου νάναι θα έχουμε καινούριο μούστο από τα φετινά σταφύλια.


Ο μούστος διατηρείται τέλεια στην κατάψυξη  και ήταν κρίμα  να πάει χαμένος.Το κόψιμο του μούστου έχει κάποιο κόπο , αφήστε που το μπουκάλι έπιανε χώρο στην κατάψυξη ένα χρόνο σχεδόν. Να πεταχτεί; Άδικο.  Έπρεπε λοιπόν να ξοδευτεί. Δεν ήθελα όμως ούτε μουσταλευριά ούτε μουστοκούλουραγιατί δεν είχα πολύ χρόνο στη διάθεσή μου. 


Βράστηκε λοιπόν και έδωσε σχεδόν δυο κούπες πετιμέζιπου το περισσότερο χρησιμοποιήθηκε άμεσα σε τούτα τα πεντανόστιμα βουτήματα  που ούτε ζύμωμα θέλουν ούτε πλάσιμο. 


Προέκυψαν από αυτοσχεδιασμό και είναι από τα πιο εύκολα που έχω φτιάξει ! Ό,τι πρέπει για πολυάσχολες νοικοκυρές,  για όσους αποφεύγουν τη ζάχαρη, για τους νηστεύοντες και για όλους τους οπαδούς της υγιεινής διατροφής!


Υλικά:

1 κούπα  ελαιόλαδο
1 κούπα πετιμέζι
2/3 κούπας χυμό πορτοκαλιού
1/3 κούπας ρακή ή κονιάκ (ή έστω κρασί…)
1,5 κούπα αλεύρι ολικής άλεσης
2,5-3 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κουταλάκι γλυκού μπέικιν
1 κουταλάκι γλυκού σόδα
1 κουταλάκι κανέλα σκόνη
½ κουταλάκι γαρύφαλλο σκόνη
½ κούπα χοντροτριμμένα αμύγδαλα ή φουντούκια ή καρύδια
Και λίγους ακόμη ξηρούς καρπούς για το γαρνίρισμα

Επί το έργον:


Σε ένα μπολ ανακατεύουμε  τη 1,5 κούπα αλεύρι ολικής με 2 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις  και το μπέικιν (αφήνουμε μια κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις στην άκρη γιατί μπορεί να μη χρειαστεί όλο). 


Σε λεκάνη ανάμειξης βάζουμε το ελαιόλαδο και  το πετιμέζι  και ανακατεύουμε ελαφρά με ένα κουτάλι.


Μετράμε 2/3 της κούπας χυμό πορτοκαλιού (προέκυψε από 2 μέτρια καλοκαιρινά πορτοκάλια) και απογεμίζουμε την κούπα με το ποτό που θα επιλέξουμε. 


Διαλύουμε την σόδα στο μείγμα και το προσθέτουμε στη λεκάνη.


Προσθέτουμε την κανέλα ,  το μείγμα των αλευριών και τα ξηροκάρπια και ανακατεύουμε. 


Προσθέτουμε ακόμη τόσο αλεύρι ώστε το μείγμα μας να μη πέφτει από το κουτάλι αλλά να μη πλάθετε με το χέρι. Αφήνουμε να ξεκουραστεί κανένα μισάωρο .
Στρώνουμε με χαρτί ψησίματος το λαμαρινάκι του φούρνου και τον ανάβουμε στους 180 βαθμούς. 


Με ένα κουταλάκι του γλυκού βγάζουμε κουταλιές από το μείγμα  στο ταψί μας.


Πασπαλίζουμε με λίγο τριμμένο φουντούκι ή αμύγδαλο φιλέ και ψήνουμε τα βουτήματά μας στη μεσαία σχάρα στον προθερμασμένο φούρνο μας για 25-30 λεπτά. 

Γίνονται περίπου 60 μαλακά βουτήματα.


Αφού κρυώσουν τα διατηρούμε  σε μπολ που σκεπάζει ή σε μπισκοτιέρα.


Παρατηρήσεις:

1)Μπορούμε να βάλουμε χυμό πορτοκαλιού του εμπορίου χωρίς ζάχαρη αν δεν έχουμε φρέσκα πορτοκάλια αυτή την εποχή ή αραιωμένο συμπυκνωμένο χυμό.

2)Παρόλο που το οινόπνευμα εξατμίζεται αν το φαγητό ή το γλυκό ψήνεται οπότε άνετα καταναλώνονται από παιδιά αυτά τα βουτήματα,  αν δεν θέλουμε να προσθέσουμε ποτό στη συνταγή μπορούμε να βάλουμε μόνο χυμό πορτοκαλιού.

3)Μπορούμε να προσθέσουμε κι άλλα μπαχαρικά της επιλογής μας (μια τσιμπιά μοσκοκάρυδο ας πούμε ή λίγο τζίντζερ …).

4)Οι φωτογραφίες δεν είναι ούτως  ή άλλως το ατού μου,  αλλά ειδικά τούτες είναι από κινητό αφού οι μπαταρίες  της μηχανής εξαντλήθηκαν πάνω στην ώρα! Ζητώ συγνώμη…


Καλή εβδομάδα και καλό μήνα!  

Κέικ ροδάκινο

$
0
0
Πάντα με ελαιόλαδο!


Τελευταία μέρα του Αυγούστου σήμερα... Σχεδόν ένας ολόκληρος μήνας από την τελευταία μου ανάρτηση.  Πλήρης και αποκλειστική η απασχόληση με την πιο γλυκιά μου μουσαφίρισσα  γι αυτό και το «σύνδρομο της άδειας φωλιάς» πιο έντονο αυτή τη φορά. Τέλος πάντων... Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται η σοφία της μαντινάδας :

Πόσο αργούνε οι στιγμές όταν κανείς προσμένει
και κάθε μια γλυκιά στιγμή πόσο γοργά διαβαίνει

Η σχετικότητα του χρόνου με απλά, σοφά λόγια...


Επαναφορά λοιπόν στα καθ’ ημάς από το Νότο . Με κέικ φρουτένιο και μυρωδάτο που όσοι το δοκίμασαν το βρήκαν απολαυστικό. 


Σας φαίνονται κι εσάς τα ροδάκινα φέτος πιο νόστιμα; Πιο ζουμερά και πιο αρωματικά; Πάντα ήταν από τα αγαπημένα μου φρούτα αλλά ειδικά φέτος δεν λείπουν από το ψυγείο μου. 


Η ιδέα να χρησιμοποιηθούν σε κέικ πιθανόν να μην είναι πρωτότυπη προέκυψε όμως ξαφνικά, ελλείψει ταρτιέρας ή κατάλληλου ταψιού για ροδακινόπιτα στο σπίτι των διακοπών μας. 


Επειδή το καλοκαίρι δεν μας αρέσουν πολύ τα στεγνά κέικ , και τα ροδάκινα που είχα ήταν πολλά και ώριμα, αυτοσχεδίασα και …πέτυχε!  Οι δοκιμαστές αποφάνθηκαν: Φανταστικό αυτό το κέικ! Από τα καλύτερα που έχεις φτιάξει! Κάποιοι μάλιστα το συνδύασαν με παγωτό βανίλια και σοκολάτα και ισχυρίστηκαν  ότι ταίριαζε απόλυτα και με τα δυο!


Υλικά:
Μισό κιλό αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
2 κουταλιές σούπας βούτυρο
1 κούπα ελαιόλαδο  πλην 2 κουταλιές (βλ. στις οδηγίες)
1,5 κούπα ζάχαρη
3 μεγάλα ροδάκινα (650 γραμμάρια ακαθάριστα)
½ κούπα γάλα
1 κουταλιά ποτό (ρακή ή λικέρ της επιλογής μας)
4 αυγά
1 κοφτό κουταλάκι σόδα

Επί το έργον:


Καθαρίζουμε τα ροδάκινα και αλέθουμε το 1,5 στο multiνα γίνει πολτός και το υπόλοιπο 1,5 το κόβουμε σε καρεδάκια. 


Βάζουμε στην  κούπα το βούτυρο και συμπληρώνουμε με ελαιόλαδο ώστε να έχουμε 1 κούπα λιπαρής ουσίας. 


Σε μπολ ανάμειξης βάζουμε το ελαιόλαδο με το βούτυρο, τη ζάχαρη και τα αυγά


και τα χτυπάμε (κατάλληλο είναι και το μίξερ του χεριού)  3-4 λεπτά   να γίνει ένας ομοιογενής χυλός. 

Προσθέτουμε το γάλα με το ποτό, τον πολτό του ροδάκινου 


και τα κομματάκια του ροδάκινου αφού τα πασπαλίσουμε με 1-2 κουταλιές αλεύρι (την ώρα που θα τα προσθέσουμε, όχι πιο πριν γιατί λασπώνουν). 


Ανακατεύουμε με  χέρι πια. Στο υπόλοιπο αλεύρι  ανακατεύουμε τη σόδα και το προσθέτουμε στο μείγμα μας. 


Ανακατεύουμε καλά και αδειάζουμε σε 2 μακρόστενες φόρμες  ή σε μια κλασική στρογγυλή.  Ψήνουμε σε προθερμασμένο στους 175 βαθμούς φούρνο για 65-70 λεπτά ή μέχρι η λάμα ενός μαχαιριού που θα βυθίσουμε να βγαίνει  καθαρή. Αφήνουμε για 10 λεπτά στις φόρμες και αναποδογυρίζουμε. 


Πασπαλίζουμε αν θέλουμε τα κέικ μας με άχνη όταν κρυώσουν και σερβίρουμε.


Παρατηρήσεις:

1)Ανάλογα με το πόσο γλυκά είναι τα ροδάκινά μας, προσθέτουμε λίγη ακόμη ζάχαρη. Εγώ έβαλα δύο κουταλιές της σούπας επί πλέον .

2)Τα κέικ με φρέσκα φρούτα θέλουν λίγο παραπάνω  χρόνο ψήσιμο γι αυτό παρόλο που τα έβαλα σε μικρές φόρμες  μου πήρε 65 λεπτά να ψηθούν. Επίσης πρόσθεσα τη σόδα για να ενισχύσω λίγο τη φαρίνα.

3)Τα κέικ ήταν μάλλον καλύτερα την επόμενη και τη μεθεπόμενη μέρα. Ίσως θέλουν αυτό το χρόνο για να «ωριμάσουν».

4)Όπως σε όλα τα κέικ, δεν ανοίγουμε το φούρνο ούτε δοκιμάζουμε με το μαχαίρι πριν τα 45 λεπτά . Αν χρειαστεί σκεπάζουμε με χαρτί ψησίματος  από εκείνη την ώρα και μετά.

Καλή εβδομάδα και καλό μήνα από αύριο!



Μαρμελάδα δαμάσκηνο , εύκολα και γρήγορα!

$
0
0
Χρώματα κι αρώματα εις διπλούν!


Οι ποικιλίες των δαμάσκηνων είναι πολλές και πολύχρωμες. Από τις κιτρινοπράσινες μπουρνέλες (ή αμπουρνέλες που λέμε μεις οι κρητικοί) ως τα πολύχρωμα κορόμηλα , και τις  εξαιρετικού χρώματος βανίλιες  και  δαμάσκηνα. Φρούτα που προσφέρονται για μαρμελάδες . 


Έχουν  τόσο υπέροχα χρώματα που οι μαρμελάδες τους είναι και νόστιμες και κατάλληλες για γαρνίρισμα κρεμών, γιαουρτιού, μπισκότων  κλπ. Ειδικά τα δαμάσκηνα έχουν συνήθως χαμηλή τιμή οπότε ακόμη κι αν δεν έχουμε δική μας δαμασκηνιά αξίζει τη μικρή δαπάνη η μαρμελάδα τους. 


Εγώ συνήθως δεν τα αγοράζω γιατί έχω μια καλή γειτόνισσα με μια δαμασκηνιά που υπερφορτώνεται και  έχω εξασφαλίσει μερίδιο! Όπως έχω ξαναπεί στη γειτονιά μας αν κάποιου του περισσεύει κάτι το μοιράζεται ακόμη και στους δύσκολους καιρούς που ζούμε… Φέτος ειδικά είχα προμήθειες κι από άλλη φίλη με άλλης ποικιλίας δαμάσκηνα. 


Έφτιαξα λοιπόν δυο διαφορετικού χρώματος μαρμελάδες δαμάσκηνο με την ίδια νοστιμιά και φυσικά την ίδια συνταγή. Άλλωστε με την ίδια συνταγή φτιάχνω και τη μαρμελάδα μου με μπουρνέλεςκαι με βανίλιες ( λίγο σπανιότερα αυτή αφού  πρέπει να τις αγοράσω και δεν είναι ιδιαίτερα φθηνές...). Βλέπετε κανείς από τη γειτονιά μας δεν έχει δέντρο με βανίλιες!



Οι  διαφορές στη δική μου συνταγή από τις συνταγές που έχω δει κατά καιρούς, είναι δύο :  βράζω το φρούτο με τα κουκούτσια και μετρώ τις ποσότητες με όγκο. Και οι δύο διευκολύνουν πολύ τα πράγματα και επιτρέπουν να φτιάξουμε μαρμελάδα με όσα δαμάσκηνα ή βανίλιες ή μπουρνέλες  μας περισσεύουν. Έχω φτιάξει μαρμελάδα και με 15 όλα κι όλα δαμάσκηνα κάποτε που ήθελα να γαρνίρω ένα  γιαουρτογλυκό και ήθελα κάποια μαρμελάδα με έντονο χρώμα γιατί όλες οι υπόλοιπες  ήταν ανοιχτόχρωμες . Πέρα από τη διευκόλυνση, τα κουκούτσια αφήνουν ένα ιδιαίτερο άρωμα στη μαρμελάδα στον ελάχιστο χρόνο που βράζουν με το φρούτο. 



Οι φωτογραφίες της ανάρτησης  είναι εις διπλούν για να δείξω τη διαφορά χρώματος. Όλα τα άλλα ήταν ίδια και για τις δύο ποικιλίες δαμάσκηνων!

Υλικά:

Για κάθε 40-50 δαμάσκηνα (ανάλογα με το μέγεθος)
3/4 κούπας νερό
Ζάχαρη ( ποσότητα στο «επί το έργον»)
Χυμό μισού ζουμερού λεμονιού
2 σωληνάκια βανίλιας ή 2 κλαδάκια αμπερόζα (αμπερόριζα)

Επί το έργον:


Πλένουμε τα δαμάσκηνα και τα βάζουμε σε κατσαρόλα μαζί με το νερό. Μόλις πάρουν βράση , σκεπάζουμε την κατσαρόλα και χαμηλώνουμε το μάτι στο μισό (στη δική μου κουζίνα από το 9 το κατεβάζω στο 4). 


Σε 5-10 λεπτά θα έχουν κατεβάσει αρκετά υγρά τα φρούτα μας. Αυξάνουμε στο 6 και βράζουμε μέχρι να μαλακώσουν και να διαλύονται  τα δαμάσκηνα με το άγγιγμα ενός κουταλιού. Αυτό θα πάρει άλλα 10-15 λεπτά. 


Αποσύρουμε από το μάτι και αφήνουμε να έλθουν σε θερμοκρασία που να πιάνονται με το χέρι. 


Τότε βγάζουμε τα κουκούτσια και «ζυμώνουμε» τα φρούτα με το χέρι η με ένα πιρούνι ώστε να πολτοποιηθούν  όσο μας αρέσει. Μετράμε τον πολτό με μια κούπα και τον βάζουμε σε μια κατσαρόλα.


Προσθέτουμε ζάχαρη σε αναλογία 4:3. Δηλαδή για κάθε 4 κούπες πολτό 3 κούπες ζάχαρη. Ανακατεύουμε ελαφρά (με ξύλινη κουτάλα κατά προτίμηση) και βάζουμε τη μαρμελάδα μας να βράσει . Αφαιρούμε με την κουτάλα τους αφρούς που μαζεύονται στο πλάι της κατσαρόλας προσέχοντας να μη παίρνουμε φρούτο. 


Μόλις αρχίσει ο βρασμός χαμηλώνουμε σε μέτρια τη θερμοκρασία (στο 6 ας πούμε αν είναι μέχρι το 9 η κουζίνα μας) και αφήνουμε τη μαρμελάδα να δέσει.


Δοκιμάζουμε τη μαρμελάδα με το γνωστό τρόπο : βάζουμε μια κουταλιά σε ένα πιατάκι, αφήνουμε να κρυώσει (ωστόσο αποσύρουμε από το μάτι την κατσαρόλα) και χαράσσουμε ένα δρόμο με το δάκτυλό μας. 


Αν ξανακλείνει αμέσως θέλει λίγο βράσιμο ακόμη . Αν διατηρείται , είναι έτοιμη. Θα πάρει περίπου 25-30 λεπτά. Λίγο πριν την κατεβάσουμε προσθέτουμε το άρωμα που μας αρέσει και το χυμό λεμονιού. Περιμένουμε 10 λεπτά να σταματήσει ο βρασμός και σερβίρουμε σε βάζα που έχουμε αποστειρώσει :


Αφήνουμε να κρυώσουν αναποδογυρισμένα.


Διατηρούμε σε ντουλάπι  μέχρι να τα ανοίξουμε οπότε τα φυλάσσουμε στο ψυγείο.

Παρατηρήσεις:

1)Από περιέργεια και για την καταγραφή της συνταγής,  ζύγισα τα 33 ανοιχτόχρωμα δαμάσκηνα και τα 52 σκουρόχρωμα που είχα. Τα πρώτα ήταν περίπου 950 γραμμάρια και τα άλλα 1150 (ήταν μικρά). Και στις δύο περιπτώσεις έβαλα 3/4 δοσομετρικής κούπας νερό και η μαρμελάδα έδεσε μια χαρά.

2)Εκτός από τα κουκούτσια μπορούμε να αφαιρέσουμε και κάποιες φλούδες αν δεν μας αρέσουν. Εγώ τις αφήνω γιατί μου αρέσει η υφή της μαρμελάδας όταν τις περιέχει. Επίσης μπορούμε να αλέσουμε τον πολτό στο multiαν μας αρέσουν οι ρευστές και λείες μαρμελάδες.

3)Η ποσότητα της ζάχαρης μπορεί να ελαττωθεί  στο 2:1 ( για κάθε 2 κούπες πολτό, 1 κούπα ζάχαρη) αν τα φρούτα είναι πολύ ώριμα ή αν πρόκειται να φτιάξουμε μικρή ποσότητα και δεν μας ενδιαφέρει η μακρόχρονη διατήρηση. Εγώ συνηθίζω το 3:2 (αν είναι πολύ γλυκά τα φρούτα μου) ή το  4:3 για να διατηρούνται και εκτός ψυγείου  οι μαρμελάδες μου. Δυστυχώς η ζάχαρη εκτός από γλυκαντικό είναι και συντηρητικό. Εδώ όπως προανέφερα  η ζάχαρη  είναι τα ¾ του πολτού σε όγκο. Έτσι για τις τρεις κούπες πολτό στην πρώτη περίπτωση έβαλα 2 κούπες  και 1/3 κούπας ζάχαρη και για 4 κούπες πολτό στη δεύτερη περίπτωση έβαλα 3 κούπες ζάχαρη.

4)Για τις μαρμελάδες καλό είναι να χρησιμοποιούμε  σχετικά μεγάλες και βαθιές κατσαρόλες για να μη κινδυνεύουμε από επώδυνα πιτσιλίσματα...

Καλή εβδομάδα !


Ιμάμ μπαϊλντί

$
0
0
Γιατί άραγε;

                            
               
Γιατί άραγε μπαΐλντισε ο ιμάμης και έδωσε το όνομά αυτό σ’ ένα από τα πιο αγαπημένα φαγητά του καλοκαιριού; Οι εκδοχές που έχουν καταγραφεί είναι πολλές:
Κατά μία εκδοχή ο ιμάμης εμπαΐλντισε από τη μεγάλη ποσότητα που έφαγε λόγω της εξαιρετικής νοστιμιάς αυτού του φαγητού που όπως και να το κάνουμε είναι λίγο βαρύ για το στομάχι… 


                       

Κατ’ άλλους,  σε μέρα ραμαζανιού (εποχή νηστείας για τους μουσουλμάνους ) ο ιμάμης μυρίστηκε την έντονη μυρωδιά του ιμάμ που μαγείρευε γειτόνισσά του διαφορετικού  θρησκεύματος  (μήπως Ελληνίδα;)  και εμπαΐλντισε από την πείνα. 

                           

Κάποιοι άλλοι λένε ότι ο ιμάμης ήτανε ιδιαίτερα τσιγκούνης  και λιποθύμησε στη θέα της ποσότητας του λαδιού που χρησιμοποίησε η γυναίκα του γι αυτό το φαγητό. 
                           

Πραγματικά το φαγητό κατατάσσεται στα λαδερά  φαγητά. Συνηθίζεται  στην Ελλάδα , στην Τουρκία και στις χώρες των Βαλκανίων και παρόλο που η ονομασία του παραπέμπει σε τούρκικης καταγωγής πιάτο, πάντα είχα την υποψία ότι μάλλον είναι ελληνικό φαγητό εξαιτίας της μεγάλης ποσότητας ελαιολάδου που περιέχει. Ο Ν. Ψυλλάκης  σημειώνει σε κάποιο από τα βιβλία του ότι πολλά φαγητά με τούρκικη ονομασία είναι ελληνικά που οι Τούρκοι τους έδωσαν δικά τους ονόματα και μ'αυτά τα νέα ονόματα επικράτησαν. Κάτι σαν «αντιδάνειο» ας πούμε, και στα φαγητά… 

                           

Μια άλλη ένδειξη ότι η υποψία μου έχει βάση, μου έδωσε η πληροφορία που βρήκα στην ιστοσελίδα ifood.tv (δείτε εδώ:  http://ifood.tv/greek/imam-baildi/about ), που κανένα λόγο δεν έχει για να υποστηρίζει ότι το φαγητό είναι ελληνικό, κι όμως αυτό ισχυρίζεται. Τέλος πάντων, ειδική δεν είμαι και δεν επιμένω επί του θέματος. Εικασίες κάνω λόγω της ποσότητας του ελαιολάδου και των παραπάνω καταγραφών…

                           

Ας καταγράψω τώρα και τη συνταγή μου, τον τρόπο που φτιάχνω εγώ αυτό το αγαπημένο καλοκαιρινό πιάτο !

Υλικά:

6-8 μελιτζάνες  μακρόστενες μεν, αλλά όχι πολύ λεπτές
3-4 μεγαλούτσικα  κρεμμύδια (υπολογίζω 1 κρεμμύδι  ανά 2 μελιτζάνες )
4 ώριμες ντομάτες (να δώσουν 1-1,5 βαθύ πιάτο τριμμένης ντομάτας)
6-8 σκελίδες σκόρδο
1 μάτσο μαϊντανό (περίπου 1 κούπα ψιλοκομμένος)
Αλάτι
Πιπέρι
1 κούπα ελαιόλαδο
Προαιρετικά, 2 πιπεριές κομμένες σε καρεδάκια

Επί το έργον:

                              
Καθαρίζουμε τις μελιτζάνες χωρίς να αφαιρέσουμε τελείως το κοτσάνι τους  και τις χαράζουμε με ένα μαχαίρι διαμπερώς με δυο κάθετες μαχαιριές χωρίς να τις χωρίσουμε.

                                  

Τις βάζουμε αν θέλουμε για κανένα μισάωρο σε ελαφρύ αλατόνερο να ξεπικρίσουν.   Ωστόσο ετοιμάζουμε τη σάλτσα: 
                                            

Σε βαθύ τηγάνι ή σε ρηχή κατσαρόλα τσιγαρίζουμε τα κρεμμύδια κομμένα σε φετάκια με το μισό ελαιόλαδο. Όταν μαραθούν και γίνουν διαφανή προσθέτουμε τα σκόρδα  την πιπεριά (αν βάλουμε) και την τριμμένη ντομάτα .

                                            

Βράζουμε τη σάλτσα μας σε μέτρια θερμοκρασία  για κανένα τέταρτο. Αλατοπιπερώνουμε  και προσθέτουμε το μαϊντανό. Αφήνουμε να πάρει μια δυο βράσεις η σάλτσα και αποσύρουμε. 

                             

Παράλληλα μπορούμε να τηγανίσουμε τις μελιτζάνες. Βάζουμε το υπόλοιπο ελαιόλαδο να κάψει , στραγγίζουμε τις μελιτζάνες και τις τηγανίζουμε ελαφρά, γυρίζοντάς τις απ'όλες τις πλευρές. Πρέπει να μαλακώσουν ελαφρά και να ανοίγουν για να βάλουμε τη γέμιση. 

                                 

Έτσι ενώ στην αρχή η θερμοκρασία είναι υψηλή , χαμηλώνουμε σε μέτρια για να μη καούν . Αν χρειαστεί συμπληρώνουμε λίγο ελαιόλαδο. 

                             

Τις αραδιάζουμε σε ταψάκι κατάλληλου μεγέθους, τις ανοίγουμε και τις γεμίζουμε με όση γέμιση χωρέσουν τα ανοίγματά τους. 

                             

Τις περιχύνουμε με την υπόλοιπη σάλτσα και βάζουμε το ταψάκι στο φούρνο, στους 180 βαθμούς, στην πρώτη σχάρα από κάτω.

                             

Ψήνουμε για 40-45 λεπτά ή ως ότου μελώσει η σάλτσα και ψηθούν εντελώς τα κρεμμυδάκια και οι μελιτζάνες μας.

                           

Σερβίρουμε αφού σταματήσει ο βρασμός και «ησυχάσει» το φαγητό και συνοδεύουμε με τηγανητές πατάτες ή ρύζι.

                          

Παρατηρήσεις:

1)Σχεδόν απαραίτητο συνοδευτικό για το ιμάμ  μπαϊλντί είναι η φέτα . Η μητέρα μου μάλιστα πασπαλίζει το ιμάμ με τρίμματα φέτας 10 λεπτά πριν το βγάλει από το φούρνο ώστε να λιώσει ελαφρά το τυρί. Του πάει. Αντί φέτα μπορούμε να βάλουμε ξινομυζήθρα ή άλλο μαλακό κατσικίσιο τυρί.

2)Αντί να τηγανίσουμε τις μελιτζάνες, μπορούμε να τις αλείψουμε με ελαιόλαδο και να τις ψήσουμε στο φούρνο για λίγο μέχρι να μαλακώσουν ελαφρά και να μπορούμε να τις γεμίσουμε. Το ιμάμ χάνει  λίγο σε  νοστιμιά  αλλά κερδίζει σε πολλά άλλα πεδία…

3)Αντί να τηγανίσουμε τις πατάτες μπορούμε να τις βάλουμε κομμένες σε φέτες ανάμεσα στις μελιτζάνες και να τις ψήσουμε στο φούρνο.

4)Το φαγητό είναι πολύ νόστιμο και σε θερμοκρασία δωματίου. Μάλλον νοστιμίζει από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ, αν το αντέχει το στομάχι μας για βραδινό. Μη μπαϊλντίσουμε κιόλας...

Εύχομαι σε μαθητές , γονείς και εκπαιδευτικούς καλή σχολική χρονιά! 





Αναποδογυρισμένη πίτα με φρούτα και σοκολάτα

$
0
0
Μια συνταγή  για βιαστικούς, με ό,τι έχουμε στο σπίτι!


Δεν είχα σκοπό να τη βάλω αυτή τη συνταγή στο blog, γι αυτό την πρώτη φορά που την έφτιαξα δεν φωτογράφησα το ...δημιούργημα. Προέκυψε βιαστικά, με ότι υλικά είχα στο σπίτι για να κεραστούν απρόσμενοι επισκέπτες.  Σκέτο το αναψυκτικό ή ο καφές; Δεν πάει! Ένα γλυκάκι, όσο ανάξιο λόγου κι αν είναι, χρειάζεται. 



 Άρεσε όμως, το ξανάφτιαξα,  και κατέγραψα τη συνταγή αυτή τη φορά . Οι ποσότητες είναι για μικρό σκεύος, ένα κέρασμα όπως σας είπα. 



Η ζύμη που σκεπάζει τα φρούτα είναι ανάμεσα στο σπογγώδες κέικ της άλλης μου φρουτόπιτας και στην τραγανή ζύμη μιας κλασικής τάρτας.Για τη ζύμη αποφάσισα να γράψω τη συνταγή. Δεν είχα τα 3 αυγά της προηγούμενης πίτας και κατέφυγα σε εκπτώσεις... Είναι όμως νόστιμη, εύκολη και απαιτεί ένα σκεύος όλο κι όλο. Ούτε μίξερ, ούτε βοηθό για να προσθέτει τα υλικά! 


Και η γέμιση; Ό,τι έχουμε από φρούτα. Η επικάλυψη της σοκολάτας ενοποιεί τα υλικά, δίνει ωραίο «πρόσωπο» στην πίτα και …όπως και να το κάνουμε η σοκολάτα πάντα πάει με τα φρούτα!



Υλικά:

Μισό πακέτο των 250 gr. βούτυρο
2/3 κούπας  ζάχαρη
1,5 κούπα αλεύρι
2 κουταλάκια του γλυκού μπέικιν
1 αυγό
3 κουταλιές σούπας γιαούρτι ή γάλα
1 τσιμπιά αλάτι
2,5 -3 κούπες κομματάκια φρούτων
1 σφηνάκι λικέρ της επιλογής μας
Περίπου 100 grσοκολάτας 55% κακάο σε τρίμματα
2 κουταλιές ζάχαρη άχνη

Επί το έργον:


Βάζουμε σε πυρέξ το 1/3 από το βούτυρο της συνταγής κομμένο σε κομματάκια και τοποθετούμε το σκεύος στο κάτω μέρος του φούρνου. Τον ανάβουμε στους 180 βαθμούς. Κρατάμε 3 κουταλιές από τη συνολική ζάχαρη για τη ζύμη, και μόλις αρχίσει να λιώνει το βούτυρο πασπαλίζουμε με τη μισή από την υπόλοιπη το πυρέξ ,  απλώνουμε τα φρούτα μας και ρίχνουμε πάνω τους και την υπόλοιπη.



Περιχύνουμε με το λικέρ και βάζουμε το σκεύος στη μεσαία θέση του φούρνου, πάνω στη σχάρα. 



Αναμιγνύουμε σε ένα μπολ το υπόλοιπο βούτυρο, τη ζάχαρη που κρατήσαμε, το αυγό και το αλεύρι με το μπέικιν και  το αλάτι. 



Δεν ζυμώνουμε πολύ. Αρκεί να ενσωματωθούν τα υλικά και να πάρουμε ένα ζυμαράκι που κολλά στα χέρια . Το αφήνουμε να ξεκουραστεί ένα 15λεπτο ( στο μεταξύ τα φρούτα είναι στο φούρνο). 



Πάνω σε χαρτί ψησίματος ή λαδόκολλα απλώνουμε το ζυμάρι μας με τα χέρια σε ένα φύλλο , στο σχήμα και το μέγεθος του πυρέξ. 



Βγάζουμε τα φρούτα από το φούρνο και τα σκεπάζουμε με το ζυμάρι ( αναποδογυρίζουμε με το χαρτί το φύλλο μας πάνω στα φρούτα, και βγάζουμε το χαρτί).  Με ένα κουτάλι σπρώχνουμε λίγο από τα πλάγια να σκεπαστούν καλά τα φρούτα και ξαναβάζουμε το πυρέξ στο φούρνο για μισή ώρα περίπου. 



Βγάζουμε την πίτα και την αναποδογυρίζουμε σε πιατέλα. 



Ρίχνουμε από πάνω αμέσως την τριμμένη σοκολάτα  ώστε να λιώσει με τη θερμοκρασία της πίτας, αλλά δεν απλώνουμε με κουτάλι . 



Όταν κρυώσει  λίγο πασπαλίζουμε το γλυκό με λίγη αχνοζάχαρη και σερβίρουμε.




Παρατηρήσεις:

1)Την πρώτη φορά την «γλάσαρα» με μαρμελάδα δαμάσκηνο αραιωμένη με λίγο λικέρ. Η σοκολάτα της πηγαίνει αλλά δεν ήταν άσχημη και με την μαρμελάδα…

2)Το πυρέξ που χρησιμοποίησα έχει διαστάσεις 30Χ22 αλλά θα μπορούσε να είναι και ελάχιστα μεγαλύτερο αν μας αρέσουν πιο λεπτά τα ζυμάρια.

3)Τα φρούτα που έβαλα ήταν ρόγες σταφυλιού και ροδάκινο σε κυβάκια. Ταίριαξαν… Την επόμενη φορά θα τη δοκιμάσουμε με μήλα ή αχλάδια.


4)Έκοψα τη σοκολάτα με μαχαίρι για να είναι ανομοιόμορφα τα κομμάτια και έτσι κάποια έλιωσαν εντελώς, κάποια έλιωσαν μερικώς και έδωσαν πολύ ωραία επιφάνεια στο γλυκό. 

Καλή σας μέρα και χρόνια πολλά (εκ των υστέρων) σε Σταύρους και Σταυρούλες, Νικήτες και Νικητούλες, Ευφημίες  και (εκ των προτέρων) στις Πίστες, Αγάπες ,Ελπίδες και Σοφίες! 

Γλυκόξινες πιπεριές τουρσί

$
0
0
Το τουρσί της επόμενης μέρας!


Πρέπει να συμβαίνει στους περισσότερους εργασιακούς χώρους. Κάποιο κέρασμα που αρέσει- και η συνταγή του κυκλοφορεί αστραπιαία-, ένας λιχούδης συνάδελφος που περιγράφει μια νοστιμιά που δοκίμασε, 


μια καλή νοικοκυρά που όλο και κάτι μαγειρεύει και δεν κρύβει τη συνταγή της, μια παραδοσιακή μαγείρισσα, ένας μερακλής παραγωγός που ξέρει και διαχείριση των προϊόντων του, συχνά συνυπάρχουν στο ίδιο γραφείο και ανανεώνουν το συνταγολόγιό μας. 


Συζητώντας λοιπόν πρόσφατα για πιπεριές, έπεσε στο τραπέζι -γραφείο και η συνταγή για πιπεριές τουρσί. Όχι το κλασικό με τις πιπερίτσες  τις πράσινες ,


αλλά ένα γλυκόξινο  χρωματιστό τουρσάκι που κέντρισε το ενδιαφέρον μου αν και έχω δει πολλές αντίστοιχες συνταγές στο διαδίκτυο και έχω δοκιμάσει κάποιες. Ετούτη εδώ είναι ιδιαίτερα απλή και στα υλικά και στην διαδικασία.


Για τρία ολόκληρα κιλά πιπεριές μας την έδωσε ο φίλος Μ. ! Άλλαξα και την αναλογία των υλικών (πιο "ήπιο"το έκανα) και την τεχνική της παρασκευής. Κράτησα όμως την κεντρική ιδέα του Μ. και έφτιαξα αυτή τη νόστιμη –για όσους αγαπούν τα γλυκόξινα- γαρνιτούρα. 


Στην αρχική συνταγή οι πιπεριές δεν βράζονται γιατί το τουρσί «ζυμώνεται» για λίγες μέρες, οπότε οι πιπεριές μάλλον μαλακώνουν με την παραμονή τους στο αλάτι και το ξύδι.  Για να το δοκιμάσουμε νωρίτερα (την επόμενη μέρα!) το έβρασα ελάχιστα. 


Η γεύση του ήταν  θαυμάσια  και ταίριαξε και τόσο με το  στραγγιστό  γιαούρτι και τα ψητά λαχανικά όσο και με τα ψητά  «παϊδάκια» κοτόπουλου που το δοκιμάσαμε. Είμαι βέβαιη ότι θα ταιριάζει και με τυριά, όπως σχεδόν όλα τα γλυκόξινα. Επί πλέον έδωσε πολύ όμορφο χρώμα στα πιάτα μας!


Υλικά:

Μισό κιλό πιπεριές
1 κουταλιά χοντρό αλάτι
½ κούπα ζάχαρη
½ κούπα ξύδι από κρασί
10 κόκκους πιπέρι

Επί το έργον:


Πλένουμε τις πιπεριές, τις ανοίγουμε, και αφαιρούμε τους σπόρους καθώς και τα σκληρά άσπρα μέρη από το εσωτερικό τους. 


Τις κόβουμε σε λεπτές λωρίδες. Τις βάζουμε σε μπολ που σκεπάζει και τις πασπαλίζουμε με το αλάτι. 


Τις τρίβουμε με τα χέρι μας να μαραθούν ελαφρά. 



Σκεπάζουμε το μπολ και  τις αφήνουμε να περιμένουν 2-3 ώρες. 


Θα δούμε ότι έχουν κατεβάσει υγρά. Χωρίς να τα αδειάσουμε, 


προσθέτουμε  τη ζάχαρη 



το ξύδι και το πιπέρι και τα αφήνουμε πάλι για άλλες 2-3 ώρες ή περισσότερο (αν έχουμε χρόνο).


Μετά, βάζουμε όλο το περιεχόμενο του μπολ σε κατσαρόλα και το βράζουμε για  7-10 λεπτά (ο χρόνος από τη στιγμή που αρχίζει ο βρασμός).


Αφήνουμε να κρυώσει ελαφρά και το αδειάζουμε σε μπολ (γυάλινο κατά προτίμηση).  Όταν κρυώσει εντελώς το βάζουμε στο ψυγείο . Μπορεί να καταναλωθεί την επόμενη μέρα. 


Παρατηρήσεις:

1)Παρόλο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πιπεριές του ίδιου χρώματος, είναι πολύ πιο ωραίο στην εμφάνιση όταν είναι  πολύχρωμες.

2)Έβαλα λίγο ελαιόλαδο  στο βάζο μου για να διατηρηθεί καλύτερα όσο περίσσεψε.

3)Ο φίλος που μου έδωσε την αρχική συνταγή μου είπε ότι το διατηρεί σε αποστειρωμένα βάζα για μήνες, χωρίς μάλιστα να έχει βράσει τις πιπεριές του. Όταν το δοκιμάσω κι έτσι θα συμπληρώσω τα αποτελέσματα…

4)Ξεκίνησα τη διαδικασία Σάββατο πρωί και το βραδάκι έβρασα το τουρσί μου. Το απολαύσαμε την Κυριακή το μεσημέρι. Όσο έμεινε μάλλον είναι το ίδιο -και ίσως περισσότερο- νόστιμο. 

5)Αντί κόκκους πιπεριού, μπορούμε να βάλουμε λίγη καυτερή πιπερίτσα. 

Καλημέρα! Καλό Φθινόπωρο! 

Μπριάμ στο φούρνο

$
0
0
Γιατί  έχουμε ακόμη Καλοκαίρι!


Το μπριάμ ή τουρλού είχα πάντα την αίσθηση ότι γίνεται με λαχανικά που δεν φτάνουν να χρησιμοποιηθούν μόνα τους, που είναι λίγα. Λίγες  μελιτζάνες, λίγα κολοκύθια , λίγες πιπεριές, λίγες πατάτες. 


Φαγητό-επινόηση μάλλον και τούτο  , για να χρησιμοποιηθούν τα βρισκούμενα, η παραγωγή του κηπάκου που διατηρούσε κάθε οικογένεια στο παρελθόν.  Εκείνο που είναι μπόλικο είναι η ντομάτα. Η ντομάτα που τα δένει όλα μαζί και κάνει αυτό το πιάτο  ένα από τα πιο αγαπημένα του καλοκαιριού. Δεν διανοούμαι να φτιάξω αυτό το φαγητό το Χειμώνα. 


Είναι δυνατόν τα άοσμα και εν πολλοίς ανούσια χειμωνιάτικα κολοκύθια και μελιτζάνες να δέσουν τόσο όμορφα ; Είναι δυνατόν η σάλτσα από νερουλές χειμωνιάτικες ντομάτες να μελώσει και να μυρίσει; Μόνο Καλοκαίρι λοιπόν το μπριάμ . Αν θέλουμε να ανακατέψουμε λαχανικά το χειμώνα, ας ανακατέψουμε τα δικά του, τα χειμωνιάτικα: πράσα , κουνουπίδι και λοιπά, ταιριάζουν καλύτερα με τον πελτέ και τη διατηρημένη σάλτσα ντομάτας!  


Το μπριάμ μαγειρεύεται και στην κατσαρόλα και στο φούρνο , με πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα σε κάθε περίπτωση. Στο μπριάμ  κατσαρόλας  το μεγάλο πλεονέκτημα είναι  η ταχύτητα μαγειρέματος, αλλά ο κίνδυνος να λιώσουν τα λαχανικά είναι μάλλον μεγαλύτερος. Στο φούρνο, αργεί λίγο περισσότερο  το φαγητό μας αλλά τα λαχανικά μένουν ακέραια και γίνεται μάλλον πιο νόστιμο.


Κάθε καλοκαίρι το φτιάχνω αρκετές φορές είτε έτσι είτε αλλιώς. Δεν ξέρω γιατί όταν το μαγειρεύω στην κατσαρόλα το λέω με το άλλο του όνομα, τουρλού. Για μένα μπριάμ είναι αυτό που μαγειρεύω στο φούρνο!

Υλικά:

4-5 μελιτζάνες  μέτριες
3 κολοκύθια μεγαλούτσικα
2-3 πατάτες μέτριες
5-6 πιπεριές (οποιουδήποτε είδους ή ανάμεικτες)
2 μεγάλα ή 3 μέτρια ξερά κρεμμύδια
Τριμμένη ντομάτα περίπου 400mlκαι ακόμη 1-2 ολόκληρες
5-6 σκελίδες σκόρδο
Μαϊντανό (να βγει περίπου μια κούπα ψιλοκομμένος)
Αλάτι
Πιπέρι
¾ κούπας- 1 κούπα ελαιόλαδο
½ κούπα κρασί (προαιρετικά)

Επί το έργον:


Καθαρίζουμε και πλένουμε τις μελιτζάνες και τα κολοκύθια και τα κόβουμε σε κομμάτια (ροδέλες με πάχος 2 δάκτυλα περίπου) . Καθαρίζουμε και κόβουμε και τις πιπεριές . Αν είναι πιπεριές-κέρατα αρκεί να τις κόψουμε σε δυο μακρόστενα κομμάτια. 


Τα αλατίζουμε ελαφρά. Καθαρίζουμε και τις πατάτες και τα κρεμμύδια.


Ανάβουμε το φούρνο τους 200 βαθμούς να θερμαίνεται ώσπου να ετοιμάσουμε το ταψί μας. 


Σε ένα μπολ κόβουμε το κρεμμύδι σε καρεδάκια, προσθέτουμε την τριμμένη ντομάτα, τον μαϊντανό ,  το σκόρδο ,λίγο αλάτι ακόμη, το πιπέρι  και το μισό ελαιόλαδο  (και το κρασί αν βάλουμε). 


Τα ανακατεύουμε ή πιο σωστά τα ζυμώνουμε λίγο με το χέρι μας να ανακατευτούν οι μυρωδιές. 


Απλώνουμε τα λαχανικά  σε ταψί ( να είναι  λίγο απλωτά και όχι στοιβαγμένα) και από πάνω βάζουμε τις πατάτες σε φέτες και τις ολόκληρες  ντομάτες κομμένες σε όγδοα. 

Περιχύνουμε με τη σάλτσα και με το υπόλοιπο ελαιόλαδο . Ανακατεύουμε . Σκεπάζουμε το ταψί με αλουμινόχαρτο και το βάζουμε στο φούρνο (η σχάρα στην πρώτη θέση από το κάτω μέρος ) ακόμη κι αν δεν έχει σβήσει το φωτάκι της θερμοκρασίας. 


Σε μία ώρα αφαιρούμε το αλουμινόχαρτο , ελέγχουμε αν θέλει λίγο νεράκι (τις περισσότερες φορές δεν θέλει, έχει κατεβάσει υγρά) και συνεχίζουμε το  ψήσιμο για 50 -60 λεπτά ακόμη , μέχρι να μαλακώσουν τα λαχανικά και να μελώσει η σάλτσα.  

Σερβίρουμε ζεστό,  χλιαρό ή σε θερμοκρασία δωματίου (είναι από τα φαγητά που νοστιμίζουν από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ…)  και συνοδεύουμε με φέτα ή άλλο μαλακό τυρί ή με γιαούρτι.


Παρατηρήσεις:

1)Αν δεν μας αρέσει η ελαφριά πικράδα από τις μελιτζάνες, τις ξεπικρίζουμε για κανένα μισάωρο σε ελαφρά αλατισμένο νερό.

2)Ζύγισα από περιέργεια τις μελιτζάνες τα κολοκύθια και τις πιπεριές  (χωρίς τα κρεμμύδια τις πατάτες και τις ντομάτες) καθαρισμένα και κομμένα και ήταν όλα μαζί 1.100 γραμμάρια. Οι ποσότητες ανά είδος μπορούν να αυξομειωθούν. Επειδή συνήθως εμείς οι παλιές τις ποσότητες σ’ αυτά τα φαγητά τις κανονίζουμε με το μάτι, ήθελα αυτή την πληροφορία για τις νεώτερες που θα διαβάσουν τη συνταγή.

3)Αν έχουμε σκεύος που σκεπάζει (γάστρα) μπορούμε να μαγειρέψουμε το μπριάμ μας σ’ αυτό και να την ξεσκεπάσουμε μετά από την πρώτη ώρα. 

Καλό Παρασκευοσαββατοκύριακο! 



Μηλοπιτάκια με φύλλο κρούστας σε πολλές εκδοχές. Και με σοκολάτα!

$
0
0
Γλυκιές μπουκίτσες για κάθε γούστο, για κάθε ώρα…


Εποχή για μηλόπιτες. Κλασικές ή αποδομημένες, αμερικάνικες, γερμανικές, ρώσικες, γαλλικές, αναποδογυρισμένες ή ίσιες, μικρές ή μεγάλες. 


Τίποτα πιο ταιριαστό για το φθινόπωρο από το συνδυασμό του μήλου με την κανέλα. Αγαπημένες συνταγές , κάθε μια με τη χάρη της. 


Λατρεύουμε την κλειστή μηλόπιτακαι τα νηστίσιμα μοναστηριακά μηλοπιτάκια. Αλλά και τούτα εδώ είναι σκέτος πειρασμός. 


Μικρές μπουκίτσες, ή μεγαλύτερα με γέμιση μήλου  και άρωμα κανέλας. Το γαρνίρισμα; Μπορεί να είναι άχνη και κανέλα, ή μέλι και κανέλα . 


Αλλά το τύλιγμα σε σοκολάτα τα κάνει πιά γλυκό περιωπής κατάλληλο για κέρασμα σε κάθε περίσταση. Δεν χρειάζονται σιρόπιασμα κι όμως δίνουν την αίσθηση του σιροπιασμένου . 


Ψήνονται στο φούρνο αλλά και στο τηγάνι και καταψύχονται για να τα έχουμε πρόχειρα όποτε χρειαζόμαστε γλυκό κέρασμα. Ταιριάζουν με ποτό, με καφέ με χυμό , με παγωτό …  


Σας έχω πείσει να τα δοκιμάσετε;  Πιστεύω ότι όταν δείτε και πόσο απλά είναι , θα τα βάλετε σίγουρα στο πρόγραμμα των επόμενων ημερών!


Υλικά:

1 πακέτο φύλλο κρούστας (αυτά που έχουν 11-12 φύλλα)
3 μεγαλούτσικα μήλα (περίπου 750 γραμμάρια ακαθάριστα)
2 κουταλιές χυμό λεμονιού
½ κούπα καρύδια χοντροκοπανισμένα
1/3 κούπας ζάχαρη (κατά προτίμηση σκούρα αλλά κάνει και η κρυσταλλική λευκή)
1 κοφτό κουταλάκι κανέλα σκόνη
¼ κουταλάκι γαρύφαλλο  σκόνη
1-2  κουταλιές λικέρ 
½ κούπα ελαιόλαδο +2 κουταλιές βούτυρο για το άλειμμα των φύλλων
Για το γαρνίρισμα: ζάχαρη άχνη ή  μέλι ή σοκολάτα (γύρω στα 55% σε κακάο)

Επί το έργον:


Καθαρίζουμε τα μήλα και τα τρίβουμε στον τρίφτη της ντομάτας. Τα περιχύνουμε με το χυμό λεμονιού για να μη μαυρίσουν. 


Προσθέτουμε τα καρύδια, τα κανελογαρύφαλλα και το λικέρ και ανακατεύουμε τα υλικά. Βάζουμε το ελαιόλαδο με το βούτυρο σε κατσαρολάκι να κάψει και το αποσύρουμε. 

Το βούτυρο θα λιώσει με την θερμότητα που έχει ήδη αναπτυχθεί. Αλείφουμε με ελαιόλαδο ένα ταψί.  Χωρίζουμε τα φύλλα μας σε 4 μέρη ώστε το κάθε φυλλαράκι να έχει μήκος τη μικρή πλευρά του αρχικού φύλλου. 


Λαδώνουμε με πινέλο ένα φυλλαράκι και βάζουμε ένα ακόμη πάνω του (αν θέλουμε να κάνουμε τα τρίγωνα). Το  λαδώνουμε κι αυτό ελαφρά και βάζουμε μια ποσότητα γέμισης (περίπου μια κουταλιά της σούπας)  στη μια άκρη . Τα τυλίγουμε όπως φαίνεται στη φωτογραφία να γίνουν τριγωνάκια. Πιο αναλυτικά ίσως φαίνεται εδώ.  


Αν θέλουμε να τα κάνουμε μπουκίτσες θα χρησιμοποιήσουμε μόνο ένα φυλλαράκι και θα βάλουμε τη μισή ποσότητα γέμισης. Θα το τυλίξουμε κυλινδρικά, σαν μπουρεκάκι. Τα αραδιάζουμε στο ταψί . Όταν έχει γεμίσει το μισό ταψί, ανάβουμε το φούρνο στους 170 βαθμούς. 


Τελειώνουμε τα πιτάκια μας, τα αλείφουμε με όσο ελαιόλαδο έχει περισσέψει και τα ψήνουμε στον ήδη προθερμασμένο φούρνο μας για 40-45 λεπτά ή μέχρι να χρυσίσει η κρούστα και να έχουν ψηθεί και οι πάτοι (βάζω το ταψί στη μεσαία θέση του φούρνου).


Αφήνουμε να κρυώσουν ελαφρά και τα πασπαλίζουμε με άχνη και κανέλα αν επιλέξουμε αυτό τον τρόπο σερβιρίσματος 


ή τα περιχύνουμε με μέλι.


Αν θέλουμε να κρατήσουμε στην κατάψυξη, τα καταψύχουμε για 2-3 ώρες απλωμένα σε δίσκο και μετά τα μαζεύουμε σε σακούλα κατάψυξης.


Αν θέλουμε να τα κάνουμε σοκολατένια όλα, θα χρειαστούμε επί πλέον 

250 γρ σοκολάτα , 
2 κουταλιά βούτυρο , 
1 κουταλιά ελαιόλαδο 
3 κουταλιές γάλα.


Τα βάζουμε σε μπεν μαρί (εγώ κάνω αυτοσχέδιο με μια μικρή κατσαρόλα μέσα σε μια μεγαλύτερη) και όταν αρχίζει να λιώνει η σοκολάτα ανακατεύουμε να ομογενοποιηθεί το μείγμα. 


Βουτάμε ένα ένα μηλοπιτάκι να τυλιχτεί στη σοκολάτα και το βγάζουμε σε αλουμινόχαρτο ή χαρτί ψησίματος που έχουμε αλείψει με ελαιόλαδο. Πριν κρυώσουν εντελώς τα πασπαλίζουμε με τριμμένα καρύδια, καρύδα, τρούφα σοκολάτας ή ό,τι άλλο σκεφτούμε (εκεί που ήμουν είχα μόνο δημητριακά πρωινού, τα καρύδια είχαν μπει στη γέμιση!). 


Αφήνουμε να κρυώσουν (εγώ τα βάζω και στο ψυγείο καμιά ωρίτσα) . Τα ξεκολλάμε και τα βάζουμε σε πιατέλα. 


Ανάλογα τη θερμοκρασία περιβάλλοντος τα διατηρούμε σε θερμοκρασία δωματίου ή στο ψυγείο σκεπασμένα με μεμβράνη.



Παρατηρήσεις:

1)Αντί να ψήσουμε τα μηλοπιτάκια στο φούρνο, μπορούμε να τα τηγανίσουμε. Έτσι κάνω εγώ με αυτά που διατηρώ στην κατάψυξη  και θέλω να τα χρησιμοποιήσω σαν κέρασμα . Ετοιμάζονται πιο γρήγορα στο τηγάνι και τα τηγανίζουμε σε μέτρια θερμοκρασία σε ελαιόλαδο, χωρίς  να τα ξεπαγώσουμε. Τα βγάζουμε σε χαρτί κουζίνας και τα σερβίρουμε με αχνοζάχαρη ή μέλι.

2)Με τα παραπάνω υλικά, γίνονται 22-24 τρίγωνα μηλοπιτάκια ή 44-48 μπουκίτσες . Εγώ αυτή τη φορά έφτιαξα και από τα δύο για να σας τα δείξω.Έτσι για 18 σοκολατένια χρησιμοποίησα περίπου 100 γραμμάρια σοκολάτα. 

3)Στη γέμιση μπορούμε να βάλουμε και σταφίδες ή άλλο είδος ξηρών καρπών.Παραλείποντας το βούτυρο από το άλειμμα των φύλλων τα μηλοπιτάκια μας γίνονται νηστίσιμα.

4)Αν θέλουμε να τα τυλίξουμε σε σοκολάτα προτιμούμε να τα φτιάξουμε σαν μπουκίτσες. Είναι πιο ευπαρουσίαστα.

5)Παίρνουμε τη γέμιση με πιρούνι, ώστε να μένουν τα υγρά της στο μπολ που τη φτιάξαμε. Το ίδιο κάνουμε και με τα μηλοπιτάκια που βουτάμε σε σοκολάτα. Τα βγάζουμε με πιρούνι για να μη βγάζουμε μαζί τους και σοκολάτα...

Καλή εβδομάδα!





Κουλουράκια κανέλας (με ελαιόλαδο)

$
0
0
Κι άλλα κουλουράκια!


Όπως έχω ξαναγράψει, στα τετράδιά μου υπάρχουν παραπάνω από πενήντα συνταγές με λαδερά κουλουράκια, πολλές με …ονοματεπώνυμο.Αν λογαριάσω κι αυτές που γυροφέρνουν μέσα στα βιβλία μαγειρικής σε μικρά χαρτάκια, δεν θα προλάβω να τις φτιάξω όλες ποτέ!  Έτσι φαντάζομαι θα συμβαίνει σε κάθε σπίτι εδώ στην Κρήτη όπου οι περισσότερες συνταγές για κουλουράκια γίνονται με λάδι ελιάς. 


Τα υλικά είναι πάνω κάτω ίδια, σε διαφορετικές όμως αναλογίες και γι αυτό με διαφορετικό τελικό αποτέλεσμα. Τον τελευταίο καιρό έχω βαλθεί να ξαναδοκιμάζω μερικές από τις ξεχασμένες-δοκιμασμένες συνταγές μου. Η αφορμή για να ασχοληθώ με τούτη εδώ ήταν η ορθογραφία του τίτλου!


Το τετράδιο είναι από τα πρώτα «συστηματικά» μου συνταγοτετράδια και γι αυτό παλιό και ξεχασμένο. Πόσο καιρό είχα να δω την κανέλα με δύο Λ! Είχα ξεχάσει αυτή τη γραφή εντελώς!  


Διαβάζοντας τα υλικά αναρωτήθηκα γιατί «κανέλας». Σε όλα σχεδόν τα λαδοκούλουρα κανέλα δεν βάζουμε; Κι όμως εδώ ίσως ο συνδυασμός των υπόλοιπων υλικών και η έλλειψη άλλου αρώματος κάνει πιο έντονη τη μυρωδιά της. Γίνονται σχετικά πιο σκούρα, πράγμα όμως που καθόλου δεν ενοχλεί! 



Η πορτοκαλάδα είναι η χαρακτηριστική λέξη που γράφω στις συνταγές μου όταν δεν βάζω  αναγκαστικά χυμό πορτοκαλιού . Συνήθως αυτή  στις παλιές συνταγές ήταν η συμπυκνωμένη πορτοκαλάδα που πολλές φορές έμπαινε στις ζύμες χωρίς να αραιωθεί. Χρησιμοποιούνταν το καλοκαίρι ελλείψει πορτοκαλιών. Τα βαλένθια  (ή μήπως βαλέντζια) δεν τα είχαμε ανέκαθεν εδώ… 


‘Εφτιαξα τη μισή δόση αλλά προσάρμοσα τις ποσότητες των φουσκωτικών με δεδομένο ότι τα 250 περίπου mlτης δοσομετρικής κούπας που χρησιμοποιώ είναι αρκετά περισσότερα από τα mlτου κοινού φλιτζανιού του  τσαγιού.
Έχουμε λοιπόν και λέμε:

Υλικά:

1 κούπα ελαιόλαδο
1 κούπα ζάχαρη
½ κούπα πορτοκαλάδα
½ κούπα ρακή (ανάμεικτη  με λίγο κονιάκ)
1 κοφτό κουταλάκι αμμωνία
1 κοφτό κουταλάκι σόδα
1 κουταλάκι κανέλα
¼ κουταλάκι γαρύφαλλο
4-4,5 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις
Προαιρετικά 1 κούπα σουσάμι (αποφλοιωμένο ή αναποφλοίωτο)

Επί το έργον:


Αναμειγνύουμε το  ελαιόλαδο με τη ζάχαρη και προσθέτουμε τα οινοπνευματώδη και τα αρωματικά. Διαλύουμε τη σόδα και την αμμωνία (τις έχουμε βάλει μαζί σε ένα ποτηράκι) στην πορτοκαλάδα και τα προσθέτουμε. Ρίχνουμε τις τρεις κούπες αλεύρι ανακατεύοντας απαλά και προσθέτουμε το υπόλοιπο σταδιακά, να μη μας ξεφύγει και μας κάνει σκληρή τη ζύμη μας. 


Πρέπει να έχουμε ένα μαλακό ζυμάρι. Αφήνουμε να μείνει κανένα μισάωρο και αρχίζουμε να πλάθουμε τα κουλουράκια μας. Ανάλογα με το πόσο γρήγορες είμαστε ανάβουμε τώρα το φούρνο στους 170 βαθμούς  ( ή αργότερα, όταν θα έχουμε μισογεμίσει το πρώτο ταψί).  


Πλάθουμε μικρά κουλουράκια και αν θέλουμε 


τα κυλούμε σε σουσάμι που έχουμε καθαρίσει, ξεπλύνει και απλώσει σε βαμβακερή πετσέτα. 


Τα αραδιάζουμε σε ταψί. Ψήνουμε για 25 με 30 λεπτά στη μεσαία σχάρα του φούρνου.  Τα φυλάσσουμε σε κουτί μπισκότων.



Παρατηρήσεις:

1)Δεν είχα κονιάκ και χρησιμοποίησα λικέρ μαζί με τη ρακή. Η ρακή που είναι χαρακτηριστικό υλικό πολλών κρητικών κουλουριών, μπορεί να αντικατασταθεί με άλλο άχρωμο και άοσμο οινοπνευματώδες  απ’ ότι μου έχει πει φίλη που μένει εκτός Κρήτης και δεν την βρίσκει πάντα.

2) Για να κολλήσει το σουσάμι καλύτερα στα κουλουράκια το πασπαλίζουμε με  ένα κουταλάκι ζάχαρη και ανακατεύουμε .

3)Με τις παραπάνω ποσότητες έγιναν 2 ταψάκια της κουζίνας κουλουράκια (60 όχι πολύ μεγάλα κουλουράκια). Στο ένα δεν έβαλα σουσάμι γιατί δεν μου έφτασε αυτό που είχα , αλλά δεν ήταν καθόλου άσχημα!

4)Προσέχουμε να μη παραπέσει το αλεύρι γιατί γίνονται σκληρά. Με το ξεκούρασμα , η πολύ μαλακή ζύμη στρώνει τελικά! 


Καλή εβδομάδα! 

Ανακύκλωση άρτου αρτοκλασίας ή άλλων γλυκών και άγλυκων ψωμιών

$
0
0
Με μήλα, σταφίδες και πολλά αρώματα!


Το γλυκό της σημερινής ανάρτησης φτιάχτηκε στο τέλος του περασμένου μήνα. Από τα τέλη Αυγούστου και μετά σχεδόν πάντα υπήρχαν περισσεύματα άρτου στο σπίτι. Όσο κι αν δεν του φαίνεται, ο Σεπτέμβρης έχει πολλές γιορτές και εδώ στην Κρήτη όλο και κάποιος  σε κάθε οικογένεια θα έχει "ταμένη"αρτοπλασία οπότε παίρνει ολόκληρο άρτο στο σπίτι. Έτσι τις λέμε. Αρτοπλασίες και όχι αρτοκλασίες όπως θα ήταν ίσως πιο σωστό. 


Ο άρτος που χρησιμοποιήθηκε ήταν από περίσσευμα  από την αρτοπλασία του Άη Γιάννη του Θεολόγου στις 26 του Σεπτέμβρη ή ίσως του Αγίου Ευσταθίου στις 20 του μήνα... Επειδή από τώρα και μετά οι γιορτές είναι ακόμη πιο συχνές και όλο και κάτι μπορεί να σας βρεθεί, θεώρησα καλό να την καταγράψω. Όχι δηλαδή ότι δεν γίνεται και με άλλα ψωμιά. Ακόμη και με απλό καθημερινό ψωμάκι μπορούμε να το φτιάξουμε, αρκεί να αυξήσουμε λίγο τη ζάχαρη.Η κρητική αρτοκλασίαέχει συνήθως αρκετή ζάχαρη κι έτσι εδώ έβαλα 3/4 της κούπας. 


Περισσεύματα τσουρεκιού είναι ιδανικά για τέτοιου είδους ανακυκλώσεις με κάποιες παραλλαγές που θα δείτε στις παρατηρήσεις. Έχω ήδη προτείνει παρόμοια συνταγή. Η ουσιαστική διαφορά τούτης εδώ τη είναι η προσθήκη του τριμμένου μήλου που δίνει στο αποτέλεσμα άρωμα μηλόπιτας! 


Όπως και να το φτιάξουμε τελικά αυτό το "τύπου πουτίγκα"γλυκάκι, θα το απολαύσουμε σίγουρα περισσότερο από τα μπαγιάτικα απομεινάρια των αρτοσκευασμάτων που περισσεύουν συνήθως!

Υλικά:

5 κούπες άρτου κομμένου σε κυβάκια μεγέθους μικρού λουκουμιού
2 κούπες γάλα
1/3 του πακέτου βούτυρο
2 αυγά
1 κούπα ζάχαρη ( μισή σκούρα –μισή λευκή, αλλά αν μας λείπει κάποια δεν πειράζει)
1 κουταλάκι κανέλα τριμμένη
¼ κουταλάκι γαρύφαλλο τριμμένο
1 κουταλάκι μπέικιν
1 σφηνάκι λικέρ της επιλογής μας
1 κούπα τριμμένο μήλο
1 κούπα σταφίδες

Επί το έργον:


Κόβουμε τον άρτο ή το ψωμί σε κυβάκια, μαζεύοντας και τα ψίχουλα που δημιουργούνται και μετράμε  5 κούπες (πατάμε λίγο τον άρτο αλλά όχι εντελώς...)  


Βάζουμε τη μια κούπα το γάλα με το βούτυρο να ζεσταθούν και να λιώσει το βούτυρο  (να κάψει το γάλα ώστε με τη θερμότητά του να λιώσει το βούτυρο) . Αυτό μπορεί να γίνει σε κούπα στο φούρνο μικροκυμάτων.


Βάζουμε το υπόλοιπο γάλα με τις ζάχαρες, τα αυγά και τα αρωματικά, το λικέρ και το μπέικιν σε μπλέντερ ή σε multiκαι τα κτυπάμε αρκετά, να διαλυθεί η ζάχαρη. 


Σε μπολ βάζουμε τα κυβάκια του άρτου , τα τρίμματα του μήλου και τις σταφίδες και  τα ανακατεύουμε με ένα κουτάλι. Ανάβουμε κάπου εδώ το φούρνο στους 180 βαθμούς.  


Αδειάζουμε πάνω  στο μείγμα του μπολ τα μείγματα του γάλακτος  και αφήνουμε να τραβήξουν για κανένα δεκάλεπτο. 


Αδειάζουμε το μείγμα σε καλολαδωμένο πυρέξ (μεγέθους 33Χ23 είναι το δικό μου)  και το στρώνουμε να έχει παντού το ίδιο πάχος. 


Ψήνουμε το γλυκό μας στη μεσαία σχάρα του φούρνου για μια ώρα περίπου. Το σερβίρουμε χλιαρό ή σε θερμοκρασία δωματίου σκέτο ή πασπαλισμένο με αχνοζάχαρη και κανέλα.


Παρατηρήσεις: 

1)Όπως προανέφερα, έβαλα λιγότερη από μια κούπα ζάχαρη γιατί ο άρτος ήταν γλυκός. Αν  χρησιμοποιήσουμε απλό ψωμί την αυξάνουμε κατά ½- ¾  της κούπας. Άλλωστε πάντα μπορούμε να πασπαλίσουμε με αχνοζάχαρη…

2)Αν χρησιμοποιήσουμε τσουρέκι ελαττώνουμε ή παραλείπουμε το βούτυρο γιατί έχει αρκετό το τσουρέκι. Μπορούμε να βάλουμε και ένα μόνο αυγό και να αυξήσουμε σε μιάμιση κούπα το μήλο.

3)Μπορούμε να προσθέσουμε ξηρούς καρπούς ή σταγόνες σοκολάτας και να αντικαταστήσουμε τις σταφίδες με άλλα ξηρά φρούτα ψιλοκομμένα. Σύκα, βερίκοκα , δαμάσκηνα ή μείγμα όλων τους είναι μια καλή αντικατάσταση.

Καλημέρα! 

Γεμιστά μπισκότα σοκολάτας εύκολα, γρήγορα και οικονομικά

$
0
0
Και πολύ υγιεινά θα έλεγα…


Υγιεινότερα από άλλα αφού  γίνονται με ελαιόλαδο και  περιέχει 1/25 του αυγού καθένα τους! Η συνταγή αυτή είναι άλλη μια  μετατροπή προς το υγιεινότερο παλιότερης συνταγής. 


Το βούτυρο αντικαταστάθηκε με ελαιόλαδο, τα 2 αυγά μειώθηκαν σε ένα και έτσι το μόνο …επιλήψιμο που διατηρήθηκε  είναι η ζάχαρη που κι αυτή μπορεί να αντικατασταθεί με μαύρη ζάχαρη. 


Μπορούμε ακόμη να επιλέξουμε για τη γέμιση μαύρη σοκολάτα αντί πραλίνας φουντουκιού γνωστής μάρκας που χρησιμοποίησα εγώ σήμερα λόγω βιασύνης.


Τελικά το ελαιόλαδο ταιριάζει με τη σοκολάτα. Στα περισσότερα  σοκολατένια γλυκά που έχω επιχειρήσει την αντικατάσταση του βουτύρου με λάδι  το αποτέλεσμα ήταν αρκετά ικανοποιητικό. 


Ας κρατήσουμε λοιπόν το βούτυρο για πολύ ειδικές-γιορτινές περιπτώσεις και ας καθιερώσουμε το ελαιόλαδο στα γλυκά της καθημερινότητάς μας.   Είναι πιο υγιεινό, πιο οικονομικό και το έχουμε πάντα στο σπίτι μας. Τέτοια απλή, οικονομική , εύκολη, καθημερινή  συνταγή είναι τούτη εδώ! 



Υλικά:

1,5 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις
½ κούπα καρύδια κοπανισμένα
4 κουταλιές σούπας κακάο
¾ κούπας ζάχαρη
½ κουταλάκι του γλυκού σόδα
1 σωληνάκι βανίλια
Μια τσιμπιά αλάτι
½ κούπα ελαιόλαδο
1 αυγό
1/3 κούπας γάλα
Για τη γέμιση , 80 grσοκολάτα , 1 κουταλιά ελαιόλαδο , 1 κουταλιά γάλα, 2 κουταλιές άχνη (προαιρετικά)  ή   4-5 μεγάλες κουταλιές έτοιμο άλειμμα σοκολάτας (π.χ. πραλίνα φουντουκιού τύπου μερέντας, νουτέλας κλπ).

Επί το έργον:


Βάζουμε σε μπολ ανάμειξης  τα 7 πρώτα υλικά και τα ανακατεύουμε με ένα κουτάλι. Προσθέτουμε το ελαιόλαδο και το αυγό και ανακατεύουμε με το χέρι ή με μίξερ χεριού να γίνει ψιχουλιαστή η ζύμη.


Προσθέτουμε και το γάλα, ανακατεύουμε και έχουμε ένα λείο, πηκτό χυλό, που τον αφήνουμε να περιμένει.  Ανάβουμε το φούρνο στους 190 βαθμούς. Όταν σβήσει το φωτάκι βγάζουμε με ένα κουταλάκι του γλυκού πάνω σε χαρτί ψησίματος μικρές κουταλιές χυλού. Απλώνουν, οπότε τους αφήνουμε χώρο… 


Ψήνουμε για 10-12 λεπτά στη μεσαία σχάρα του φούρνου. Τα βγάζουμε από το φούρνο και αφήνουμε να κρυώσουν. 


Λιώνουμε σε μπεν μαρί τη σοκολάτα με τα υπόλοιπα υλικά της γέμισης (η διαδικασία περιγράφεται αναλυτικά εδώ) , αφήνουμε να κρυώσει ελαφρά ώστε να μη ρέει από τα μπισκότα μας και τα ενώνουμε  δύο δύο. 


Εναλλακτικά, τα ενώνουμε  με το έτοιμο άλειμμα σοκολάτας. Βάζουμε στο ψυγείο (αν έχουμε ζεστό περιβάλλον) να στερεοποιηθεί  η σοκολάτα. Συνοδεύουμε καφέ, ροφήματα και αναψυκτικά αλλά και ένα σκέτο χαλαρωτικό προ του ύπνου γαλατάκι…


Παρατηρήσεις:

1)Τα μπισκότα μπορούν να καταναλωθούν και μονά, χωρίς γέμιση. Τότε αυξάνουμε τη ζάχαρη σε 1 κούπα .

2)Το κακάο  καλό είναι –σε όλες τις συνταγές- να το προσθέτουμε κοσκινισμένο για να μη κομπιάζει στις ζύμες μας.

3)Γίνονται 50 περίπου μονά μπισκότα , άρα 25 διπλά αν προτιμήσουμε να τα ενώσουμε.

4)Σε αυτή τη θερμοκρασία και με αυτό το χρόνο ψησίματος, τα μπισκότα γίνονται  μαλακά. Αν τα θέλουμε τραγανά, θα τα ψήσουμε στους 160 – 170 βαθμούς για 25 λεπτά περίπου.

Καλή εβδομάδα!


"Μαγειρεύοντας για τον Άλλο Άνθρωπο"

$
0
0

Μη χάσετε αυτό το βιβλίο! 


μαγειρευοντας για τον αλλο ανθρωπο3

Το βιβλίο «Μαγειρεύοντας για τον άλλο Άνθρωπο» είναι μια συλλογική συνεργασία μιας ομάδας food bloggers, που μέσα από το πάθος μας για το φαγητό, συνδυάσαμε τις γνώσεις μας πάνω στη μαγειρική για να βοηθήσουμε μια ομάδα ανθρώπων που είναι λιγότερο τυχεροί απ’ ότι είμαστε εμείς, που ασχολούμαστε με το φαγητό.

 Free food for everyone2Καλέσαμε γνωστούς Chef να μας βοηθήσουν και με μεγάλη χαρά ανταποκρίθηκαν στο αίτημά μας και μας πρόσφεραν και αυτοί τις δικές τους συνταγές.

Οι Chef είναι, με αλφαβητική σειρά:

Γεωργακάκη Σοφία (δεν έχει blog ή ιστοσελίδα)
Κρεμέζη Αγλαΐα
Λαγός Ανδρέας
Μαμαλάκης Ηλίας
Μπλέτσας Ευτύχης
Νικολάου Ντίνα
Τσιβουράκης Γιάννης (δεν έχει blog ή ιστοσελίδα αλλά θα τον βρείτε στο Facebook)

Οι Foodbloggers είναι (πάλι με αλφαβητική σειρά):

Καβρουλάκη Μαριάνα  Greek Culinary History and Cooking Adventures
Vita  Κρήτη:γαστρονομικός περίπλους 
Κοκκίνου Μαρία Cook and Feed
 Κουκουλάς Δημήτρης  Cook the Book
 Λαφαζανίδου Μαργαρίτα  Συνταγές από σπίτι
 Λιακοπούλου Ήβη  Κοπιάστε στην Κουζίνα μου
 Μαράτος Σταύρος  Δύσπιστος
 Ματσιαρόκου Χρυσούλα  Γαστεροπλήξ
 Μαυρομάτη Μαρίνα  Il Laboratorio di MM-Skg
 Μπαξεβάνη Ξανθή  Συνταγές της Ασπρούλας 
Μπέικα Μαρία  Mari Plateau
 Νίγδελη Βαρβάρα  Kouzinopagida Bana Barbi 
 Ξαγοράρη Λίλα  Τα λιλά της Λίλας
 Πενθερουδάκη Ελισάβετ  Betty’s Cuisine
 Σαρίδου Ζαφειροπούλου Σοφία    Να λείπει το ... βύσσινο
 Τυλιπάκη Ερμιόνη   The one with all the tastes
 Φωτιάδη Χαρά  Cook and Feed
 Χατζηφωτίου Έρη   Captain Cook

  ConstantinosΠρόσφατα πήραμε μια συνέντευξη από τον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο, τον άνθρωπο που εμπνεύστηκε αυτή την ιδέα και μέσα από τη συνέντευξη που μας έδωσε, πιστεύω πως θα λύσει όποιες ερωτήσεις ή απορίες έχετε.  

Συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο:

Τι σας ώθησε στο να ξεκινήσετε αυτό το τεράστιο έργο και τι συναισθήματα βιώνετε κάθε φορά που ολοκληρώνεται ένα συσσίτιο;
Πριν ξεκινήσουμε θα ήθελα να σας πω ότι ΔΕΝ κάνουμε συσσίτια ούτε ελεημοσύνη. Αυτό ακριβώς είναι και αυτό που με ώθησε να κάνω τον «άλλο άνθρωπο». Δηλαδή,  όταν προσφέρονται συσσίτια,  πιστεύω πως ξεκινάει η ταπείνωση και η κατακρεούργηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας για τους ανθρώπους που έρχονται και τα δέχονται,  κι αυτό το γεγονός μου έδωσε την ώθηση, ώστε να δημιουργήσω τον «άλλο άνθρωπο». Αυτή είναι κι η διαφορά μας με τα συσσίτια, διότι εμείς κάνουμε γεύμα με όλους.  Είναι και το πιο όμορφο συναίσθημα γιατί τρώμε μαζί με τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη και συμμετέχουμε στη διαδικασία του γεύματος.

Ποιές είναι οι ανάγκες που δυσκολεύεστε να καλύψετε, για τη λειτουργία της κοινωνικής κουζίνας και πώς θα μπορούσε κάποιος που θέλει, να συμβάλει στην προσπάθεια, να βοηθήσει;
 Οι ανάγκες της κουζίνας εκτός από τα τρόφιμα και τα αναλώσιμα είναι και τα χρήματα που χρειάζονται για την μετακίνηση, το προπάνιο, τα έξοδα του αυτοκινήτου και άλλα πολλά που μπορείτε να δείτε εδώ.

Πιστεύετε πως οι Έλληνες ακόμη και μέσα στην κρίση είμαστε απαθείς προς το συνάνθρωπο μας, ή αρκεί κάποιος να κάνει την αρχή, να δώσει το φωτεινό παράδειγμα για να ενεργοποιηθεί η φιλαλληλία μας (αλτρουισμός), ώστε να μετέχουμε σε οποιαδήποτε κίνηση;
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα σκεπτόμασταν μόνο τον εαυτούλη μας και τίποτα άλλο. Δεν μας ένοιαζε για τον συνάνθρωπο μέχρι που ήρθε αυτό που λένε κρίση, που για μένα δεν είναι οικονομική αλλά κοινωνική, για να ενεργοποιηθούμε και φυσικά αυτό που μας έλειπε ήταν να βρούμε ποιο είναι αυτό που μας αρέσει και μας εκφράζει για να συμμετάσχουμε σε αυτό.

Θα θέλαμε να μας πείτε κάτι που μάθατε μέσα από αυτό το ταξίδι προσφοράς που έχετε κάνει μέχρι στιγμής και θα θέλατε να το μοιραστείτε μαζί μας.
Έχω μάθει πάρα πολλά και μαθαίνω κάθε μέρα και περισσότερα για εμένα, για τις αντοχές μου αλλά και για τις αντοχές των συνανθρώπων που είμαστε μαζί κάθε μέρα. Το πιο σημαντικό βέβαια είναι ότι κατάλαβα ότι αυτό που λείπει από όλους, είναι η επικοινωνία μεταξύ μας και η ανάγκη να συμφάς ένα πιάτο φαΐ με έναν που έχει ανάγκη την τροφή, παρά να του το δώσεις .

Οι άστεγοι έχουν διατροφικές προτιμήσεις ή τρώνε τα πάντα; Είναι καλόβολοι και καταδεκτικοί σε ό,τι κι αν τους σερβίρετε; Εκφράζουν καμιά προτίμηση ή επιθυμία για φαγητό;
Οι άστεγοι είναι και αυτοί σαν όλους μας, δεν έχουν καμιά διαφορά από εμάς που ναι, τρώμε ότι μαγειρεύει η κατσαρόλα, αλλά όπως και στο σπίτι μας λέμε: «πάλι το ίδιο τρώμε;»  ή «δεν έχει κρέας;» είναι το ίδιο και φυσικά αφού τρώμε μαζί από την ίδια κατσαρόλα, καταλαβαίνουν και συμμετέχουν με χαρά στο γεύμα μας.

Ποιοί άνθρωποι τρώνε στην κουζίνα του «Άλλου Ανθρώπου», δηλαδή ποιό το μορφωτικό τους επίπεδο, εάν είναι άνεργοι ή έχει μειωθεί το εισόδημα τους, άστεγοι κ.λ.π. Ποιό είναι το κοινωνικό επίπεδο των ανθρώπων που σας βοηθούν; Εργάζονται ή είναι επίσης άνεργοι; Ποιό είναι το μορφωτικό τους επίπεδο;  Ποιός είναι ο ρόλος της πολιτείας (υπήρξε ενδιαφέρον από την πλευρά της ή δημιουργήθηκαν εμπόδια);
Όλοι οι άνθρωποι άστεγοι, άνεργοι, άποροι, εργαζόμενοι, φοιτητές, χωρίς και με κοινωνική μόρφωση συμμετέχουν και σαν εθελοντές αλλά και στο γεύμα. Όταν λέμε για ΟΛΟΥΣ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, όχι μόνο στο χρώμα ή στην θρησκεία, αλλά και για αυτούς που έχουν.

Σ'αυτές τις κινήσεις πρωτοβουλίας των πολιτών ποιά είναι η συμβολή της Πολιτείας και της Εκκλησίας;
Καμιά απολύτως. Και πως θα μπορούσε άλλωστε.  Η εκκλησία κάνει συσσίτια με σκοπό το έλεος, δηλαδή λυπάται την δυστυχία των ανθρώπων, εμείς δεν τους λυπόμαστε, απλώς τους σεβόμαστε και θεωρούμαστε ίδιοι, όσο για την πολιτεία είναι αυτή που μας έφερε εδώ που μας έφερε.

Ποιές δυσκολίες έχετε αντιμετωπίσει στην υλοποίηση του όλου έργου σας;
Πολλές, όπως προσαγωγές στην αρχή της δράσης, λειτουργικά έξοδα, να μην έχουμε τρόφιμα, να μην έχουμε γκάζι, να μην έχουμε μεταφορικό μέσο, καιρικά φαινόμενα, αλλά πάντα με την πίστη σε αυτό που κάνουμε τα καταφέρνουμε.

Έχετε εσείς δράσεις και σε άλλες πόλεις ή έχετε επικοινωνία με ανθρώπους από άλλες πόλεις που κάνουν το ίδιο;
Έχουμε και άλλες πόλεις, όπως η Σαλαμίνα και το Χαϊδάρι που μαγειρεύουν σαν «άλλος άνθρωπος» κάθε Σαββατοκύριακο και βέβαια επικοινωνούμε με άλλες πόλεις που κάνουν παρεμφερείς με εμάς δράσεις, όπως Λαύριο, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο Κρήτης, Τρίκαλα, Βόλος, Μέγαρα, Ρότερνταμ, Λευκωσία, Πάτρα, κ.ά.

Υπάρχουν συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες στις οποίες απευθύνεται η Κοινωνική Κουζίνα και ποιές τελικά επωφελούνται από αυτό το τεράστιο έργο;
Όπως ανέφερα παραπάνω «Η Κοινωνική Κουζίνα» απευθύνεται σε όλους, δεν υπάρχει κάποιος που μένει απ’ έξω. Σημασία έχει η συμμετοχή και η επικοινωνία. Πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν ανάγκη το φαγητό έρχονται μαζί μας όχι για το φαγητό αλλά για την επικοινωνία με όλους μας, που είναι και αυτό που μας λείπει τελικά.

Αν θέλει κάποιος άπορος να ενταχθεί στην σκέπη και την φροντίδα "Του άλλου Ανθρώπου"πώς μπορεί να το κάνει; Πρέπει να βρίσκεται στην Αθήνα ή μπορεί και σε άλλες πόλεις;
Οποιοσδήποτε μπορεί να ενταχτεί στην κοινωνική κουζίνα, είτε είναι άπορος, είτε είναι εφοπλιστής, απ’ όπου και αν είναι, όπου και αν ζει και αυτό είναι και το μεγαλείο της κοινωνικής κουζίνας γιατί δεν είναι κάτι το οποίο χρειάζεται αίτηση, συνέντευξη, η σφραγίδα. Η κοινωνική κουζίνα είναι ΙΔΕΑ, δεν χρειάζεται ούτε σφραγίδα, ούτε νομική μορφή, είναι μια κίνηση αλληλεγγύης από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο.

Αντιμετωπίσατε προβλήματα στους χώρους που γίνονται τα συσσίτια από κάποιους που πιθανώς εναντιώνονται σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες;
Μηδαμινές έως εξαιρετέες, στα τρία χρόνια καθημερινού μαγειρέματος 3 φορές μόνο, απλά τους ενοχλούσε η εικόνα και όχι το γεγονός.

Εκτός από το φαγητό για όλους, ποιά άλλη βοήθεια προσφέρει «Ο Άλλος Άνθρωπος»  στον συνάνθρωπό μας;
Όπως είπα και πριν, το φαγητό είναι το μέσο για να αρχίσουμε να μιλάμε μεταξύ μας, δεν έχει σημασία αν μένει κάποιος στον δρόμο ή έχει μια βίλα στην Εκάλη ή στην Γλυφάδα, σημασία έχει να μιλάμε μεταξύ μας .

Πώς οραματίζεστε το μέλλον της Κοινωνικής Κουζίνας;
Να δημιουργηθεί «Κοινωνική Κουζίνα» σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη, σε κάθε νομό, σε κάθε χώρα, να διώξουμε αυτό που μας ποτίζουν καθημερινά με τον φόβο του αγνώστου και με «μέσο το φαγητό» να αρχίσουμε να μιλάμε όλοι οι άνθρωποι μεταξύ μας, ξεχνώντας και ξεπερνώντας της διαφορές μας. Ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα πιάτο ζεστό φαγητό μας φέρνουν όλους πιο κοντά και κάνουν την καθημερινότητα μας πιο όμορφη.

Το βιβλίο αυτό είναι μία συλλογή με 100 από τις καλύτερες συνταγές μας και μπορείτε να βοηθήσετε και εσείς αγοράζοντάς το βιβλίο μέσω Paypal για μόνο 5 Ευρώ σε μορφή pdf. Όλα τα έσοδα αυτού του βιβλίου θα διατεθούν για «Τον Άλλο Άνθρωπο».

Μπορείτε να το αγοράσετε για σας και εάν θέλετε να προσφέρετε περισσότερο, μπορείτε να το στείλετε δώρο σε συγγενείς ή φίλους σας.
Εάν το θέλετε σε άλλη μορφή για να το κατεβάσετε στο κινητό σας, στο Kindle, στο tablet, στο ipad κλπ., μπορείτε να το αγοράσετε από το Smashwords, για $10 Η.Π.Α.

 Σας ευχαριστώ πολύ

Μαρμελάδα σταφύλι

$
0
0
Όλο γλύκα!


Θα μου πείτε γιατί μαρμελάδα και όχι γλυκό σταφύλι. Αφενός  γιατί οι μαρμελάδες έχουν διάφορες χρήσεις (σε μπισκότα, κέικ κλπ)  και αφετέρου γιατί στη μαρμελάδα αυτή μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πολλών ειδών σταφύλια ανακατεμένα  , ακόμη και ποικιλίες με σπόρια.  


Δεν είναι ανάγκη οι ρώγες να είναι ολόκληρες. Ούτως ή άλλως θα τα αλέσουμε. Όπως έχω ξαναγράψει φτιάχνω τις μαρμελάδες μου στο τέλος εποχής για κάθε φρούτο. Έχω την αίσθηση ότι τα όψιμα φρούτα είναι πιο γλυκά, πιο κατάλληλα για μαρμελάδες. Εκτός πια κι αν πέσουν στα χέρια μου πολύ μεγάλες ποσότητες…



Έτσι και τούτη εδώ. Ολόγλυκα σταφύλια πλούσια σε σάκχαρα και πιο αρωματικά από τα πρώιμα. 


Η μαρμελάδα σταφύλι μπήκε  σχετικά πρόσφατα στο συνταγολόγιό μου – πριν 1-2 χρόνια- και  την έχω φτιάξει σε αρκετές εκδοχές μέχρι να μας αρέσει το αποτέλεσμα. Η σημερινή εκδοχή με το πορτοκάλι θεωρώ ότι είναι η καλύτερη. Την αρωματίζουμε με κανέλα ή με αμπερόζα και τη φτιάχνουμε σε ό,τι ποσότητα θέλουμε γιατί η αναλογία είναι 1: 0,5: 0,25!



Υλικά:

3 κούπες ρώγες σταφυλιών
1,5 κούπα ζάχαρη
¾ κούπας χυμό πορτοκαλιού (ή νερό)
2 ξυλάκια κανέλας μήκους 4cmτο καθένα ή αμπερόζα ή και τα δύο
Χυμό μισού λεμονιού

Επί το έργον:


Πλένουμε τα σταφύλια και τα βάζουμε σε κατσαρόλα . 


Από πάνω πασπαλίζουμε με τη ζάχαρη και περιχύνουμε με το χυμό. Αφήνουμε να μείνουν 2-3 ώρες. 


Θα κατεβάσουν υγρό αρκετό για τη μαρμελάδα μας. Βάζουμε την κατσαρόλα σε δυνατή θερμοκρασία να βράσουν τα υλικά μας για 10 λεπτά από τη στιγμή που αρχίζει ο βρασμός, βγάζοντας με ένα κουτάλι τον αφρό από τα τοιχώματα της κατσαρόλας. 


Αποσύρουμε   την κατσαρόλα από το μάτι της κουζίνας.


Αν έχουμε μεταλλικό πολτοποιητή την πολτοποιούμε αμέσως αλλιώς περιμένουμε να κρυώσει ελαφρά και την αλέθουμε στο multi(1-2 πατήματα κάθε φορά , να είναι χοντροαλεσμένη). 


Προσθέτουμε τα ξυλάκια της κανέλας  ή την αμπερόζα(αμπερόριζα)  και ξαναβράζουμε την μαρμελάδα μέχρι να δέσει. Δοκιμάζουμε το δέσιμο κατά τα γνωστά… Την σερβίρουμε ζεστή σε αποστειρωμένα ζεστά βάζαπου αφήνουμε να κρυώσουν αναποδογυρισμένα.


Παρατηρήσεις:

1)Αν τα σταφύλια είναι μόνο άσπρα, και θεωρούμε ότι γίνεται πολύ ανοιχτόχρωμη, την δένουμε σε δυο φάσεις σκεπάζοντας την κατσαρόλα εν τω μεταξύ για να σκουρύνει λίγο το χρώμα της. Αν και θεωρώ ότι το χρώμα της με την προσθήκη της κανέλας γίνεται πολύ ωραίο.

2)Ο χυμός πορτοκαλιού εκτός από το ωραίο άρωμα εμπλουτίζει σε πηκτίνη τη μαρμελάδα μας και αποκτά της δίνει ωραία υφή.


Προτιμήστε τον από το νερό.

3)Αν τα στα σταφύλια μας έχουμε και ποικιλίες με σποράκια, κόβουμε τις ρώγες  πριν το βράσιμο και τα αφαιρούμε.  Αυτό που δεν γίνεται στο γλυκό , δεν εμποδίζει καθόλου τη μαρμελάδα!

4)Δοκιμάστε τη με γιαούρτι και λίγο καρυδάκι. Γίνεται ωραιότατο επιδόρπιο!



Καλή εβδομάδα!



Πράσινες πιπεριές ξιδάτες

$
0
0
Μια πρόταση σερβιρίσματος εντελώς παραδοσιακή! 


Δεν είναι συνταγή η σημερινή. Χαράς το πράμα! Να βράσεις πιπεριές και να τις ξυδιάσεις… Επειδή όμως δεν τις συνηθίζουν έτσι τις πιπεριές  εκτός Κρήτης , θεώρησα καλό να σας τη συστήσω ως  τρόπο σερβιρίσματος , ως μια νόστιμη και γρήγορη σαλάτα. Δεν λείπει από τα περισσότερα κρητικά σπίτια όλες τις εποχές που υπάρχουν πιπεριές. 


Εμείς  εδώ πράσινες πιπεριές είχαμε και με πράσινες πορευόμασταν… Βλέπετε, δεν είχαμε πάντα τις πεντανόστιμες κόκκινες  πιπεριές Φλωρίνης, που όμως όσο και νάναι τη θέλουν τη διαδικασία τους για να γίνουν σαλάτα. Οι πράσινες  γίνονται σαλάτα τόσο εύκολα! 


Μπορούν να «χωθούν» σε κάθε συνδυασμό βραστών λαχανικών. Σκέτες λοιπόν, με κολοκυθάκια και πατάτες, με κολοκυθοκορφάδες, με βλίτα, με  πράσινα φασολάκια, σερβιρισμένες με λαδόξιδο σκέτο είναι μια αγαπημένη σαλάτα που σερβίρεται και ζεστή και κρύα. 


Οι ντόπιες βέβαια πιπεριές έχουν πολύ πιο μικρό μέγεθος και πιο λεπτή σάρκα  από αυτές που κυκλοφορούνε πια στην αγορά, οπότε καλό είναι να διαλέγουμε για βράσιμο τις πιο μικρές. Έχω βράσει  όμως και μεγάλες και είναι πολύ νόστιμες, μόνο που θέλουν περισσότερη ώρα βράσιμο.



Υλικά:

Πράσινες πιπεριές όσες θέλουμε
Αλάτι
Ξύδι
Ελαιόλαδο

Επί το έργον:

Βάζουμε νερό να βράσει , αρκετό για να καλύπτει τελικά τις πιπεριές που σκοπεύουμε να ετοιμάσουμε και προσθέτουμε μια κουταλιά αλάτι. 


Πλένουμε καλά τις πιπεριές , κόβουμε την κορυφή από το κοτσάνι τους και τις χαράζουμε σταυρωτά. 


Μόλις πάρει βράση το νερό τις προσθέτουμε . Στην αρχή επιπλέουν οπότε τις σπρώχνουμε ελαφρά με μια τρυπητή κουτάλα. 


Μόλις αρχίσουν να μαλακώνουν, αλλάζει το χρώμα τους προς το χακί και βουλιάζουν. Όταν μαλακώσουν ( χωρίς να λιώσουν) και είναι έτοιμες, σουρώνουμε το νερό και αλατίζουμε ελαφρά τις πιπεριές μας. 


Τις σερβίρουμε ζεστές ή κρύες με λάδι και ξύδι από σταφύλι.



Παρατηρήσεις:

1)Ειδικά αν τις ανακατέψουμε με άλλα λαχανικά πρέπει να τις προσθέσουμε πριν απ’ όλα ή ταυτόχρονα με τα υπόλοιπα ανάλογα με το πόσο μεγάλες και σαρκώδεις είναι. 

Ούτως ή άλλως δεν πρέπει να λιώσουν. Πρέπει να είναι καλοβρασμένες αλλά όχι λιωμένες.

2)Τα δικά μου λαχανικά ήταν τόσο φρέσκα –μισής ώρας κόψιμο- που τα έβαλα όλα μαζί παρόλο που τα κολοκυθάκια πρωτομπαίνουν στην κατσαρόλα από τις πατάτες και τις πιπεριές.  Αν κάποιο απ’ όλα φαίνεται να λιώνει, μπορούμε να το ανασύρουμε με μια τρυπητή κουτάλα…

3) Αν περισσέψουν τις ραντίζουμε με λίγο ξύδι και τις φυλάσσουμε στο ψυγείο. Διατηρούνται  5-6 μέρες αν δεν τις βράσουμε μαζί με άλλα λαχανικά. Δεν είναι τουρσί. Απλά σερβίρονται με λαδόξιδο.

Καλό απόγευμα! 





Κυδωνόπιτα με σιμιγδάλι

$
0
0
Εποχής!


Μπορεί η δική μου κυδωνιά και ρο(γ)διά να μη δίνουν ακόμη καρπούς, αλλά ας είναι καλά οι φίλοι κι οι γείτονες, δεν μου λείπουν. 


Σπάνια αγοράζω ρόδια και κυδώνια. 


Κάθε χρόνο όλο και κάποιος θα βρεθεί να μου φέρει. Μετά από το γλυκό και τη μαρμελάδα που είναι εκ των ων ου άνευ του Οκτώβρη, σειρά έχει μια καινούρια κυδωνόπιτα που απέσπασε άριστες κριτικές και θα επαναληφθεί προσεχώς. 


Πολλές φορές οι αυτοσχεδιασμοί δίνουν αποτελέσματα που αξίζουν να επαναληφθούν γι αυτό και κατέγραψα τη συνταγή. 


Το ίδιο είχα κάνει και με την περυσινήκυδωνόπιταπου μας άρεσε πολύ και την έφτιαξα αρκετές φορές όσο υπήρχαν κυδώνια. 


Η φετινή είναι ένα σιμιγδαλένιο γλυκό τύπου σάμαλι που επίσης θα καθιερώσω γιατί έγινε ιδιαίτερα αφράτο  και ελαφρύ. Ο πολτός  του κυδωνιού που χρησιμοποίησα του έδωσε φίνο άρωμα και απαλή γεύση, ενώ δεν είναι τόσο γλυκό που να σε λιγώνει όπως πολλά σιροπιαστά γλυκά.  


Έχω δει αρκετές συνταγές όπου φρούτα συνδυάζονται με σιμιγδάλι κι έτσι σκέφτηκα «γιατί όχι και το κυδώνι»;  Κι αφού είχα πολλά, το θεώρησα ευκαιρία να χρησιμοποιήσω μερικά για πειράματα με όποιο αποτέλεσμα. 


Υλικά:

Για τα κυδώνια:

2-3 κυδώνια (ανάλογα το μέγεθος) ώστε να πάρουμε 400 περίπου γραμμάρια καθαρή σάρκα
1 κούπα ζάχαρη
1 κούπα νερό
1 ξυλάκι κανέλας
2 κουταλιές βούτυρο

Για το μείγμα της πίτας:

½ κούπα ελαιόλαδο
2 μεγάλα αυγά
Μισό γιαούρτι  και συμπληρώνουμε με γάλα ώστε να έχουμε μια κούπα
2 κούπες σιμιγδάλι  (1,5 κούπα ψιλό και 0,5 κούπα χονδρό)
2 σωληνάκια βανίλιας
1 φακελάκι μπέικιν (3  γεμάτα κουταλάκια)

Για την επιφάνεια:

2 κουταλιές γάλα
2-3 κουταλιές αμύγδαλα φιλέ (προαιρετικά)

Για το σιρόπι:

2,5 κούπες ζάχαρη
2,5 κούπες νερό
Φλούδα και χυμό μισού λεμονιού (εννοείται ακέρωτου)
1 ξυλάκι κανέλας

Επί το έργον:


Βάζουμε τη σάρκα των κυδωνιών με τη ζάχαρη , το νερό και την κανέλα να βράσουν. Μετράμε 12-15 λεπτά από τη στιγμή που αρχίζει ο βρασμός και αποσύρουμε. Τα κυδώνια πρέπει να έχουν μαλακώσει πολύ. Βάζουμε  το βούτυρο σε κομματάκια και ανακατεύουμε να λιώσει. 


Αλέθουμε το μείγμα με multiή  και αφήνουμε να κρυώσει ελαφρά.


Αναμειγνύουμε τα σιμιγδάλια με το μπέικιν.


Αδειάζουμε στην δοσομετρική κούπα  μισό κυπελάκι γιαούρτι και συμπληρώνουμε με γάλα ώστε να έχουμε μια κούπα γάλα-γιαούρτι. Το αδειάζουμε σε μπολ ανάμειξης  και προσθέτουμε το ελαιόλαδο, τα αυγά και τις βανίλιες. Ανακατεύουμε με μίξερ χεριού ή με  μια σπάτουλα.  Μετράμε τον πολτό των κυδωνιών ( πρέπει να έχουμε 2 κούπες) και τον προσθέτουμε στο μείγμα. 


Προσθέτουμε και το μείγμα των σιμιγδαλιών και ανακατεύουμε με μια σπάτουλα.  Αδειάζουμε σε καλολαδωμένο πυρέξ.  Πρέπει να έχει ύψος 2 δάκτυλα πάνω κάτω. 


Αφήνουμε να ξεκουραστεί 2 ώρες τουλάχιστον. Βρέχουμε την επιφάνεια με 2 κουταλιές γάλα και στρώνουμε με σπάτουλα ή με το πίσω μέρος ενός κουταλιού να γίνει σχεδόν λεία . 


Πασπαλίζουμε με το αμύγδαλο. Ανάβουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς και όταν θερμανθεί ψήνουμε το γλυκό μας. Χρειάζονται 55-60 λεπτά. 


Δέκα λεπτά πριν το βγάλουμε από το φούρνο βάζουμε τα υλικά του σιροπιού σε κατσαρόλα και τα βράζουμε για 5 λεπτά (ο χρόνος από την στιγμή που θα κοχλάσει) . 


Βγάζουμε από το φούρνο την κυδωνόπιτα και  σιροπιάζουμε με το καυτό σιρόπι. Καυτό γλυκό-καυτό σιρόπι. Περιχύνουμε κατ΄αρχήν με το μισό και όταν απορροφηθεί  περιχύνουμε με το υπόλοιπο.  


Αφήνουμε το γλυκό να κρυώσει και να πιει όλο το σιρόπι και σερβίρουμε σε ρομβοειδή ή τετράγωνα κομμάτια.

Παρατηρήσεις:

1)Το σιμιγδάλι  μπορεί να είναι και μόνο ψιλό αλλά νομίζω ότι το χονδρό βελτιώνει την υφή του γλυκού.

2)Τα γλυκά με σιμιγδάλι είναι καλό να μένουν πριν τα ψήσουμε. Το σιμιγδάλι απορροφά τα υγρά , φουσκώνει και έχουμε πολύ καλύτερο αποτέλεσμα.

3)Τα λίγα κομματάκια κυδωνιού που δεν αλέστηκαν εντελώς, μάλλον του πήγαιναν. 

Την επόμενη φορά θα φτιάξω 1,5 δόση «κομπόστα» και θα αφήσω τη μισή σε κομματάκια μέσα στο μείγμα.

4)Ο καιρός δεν είναι πια για παγωτό, αλλά η αλήθεια είναι ότι σκεφτήκαμε ότι θα ταίριαξε ιδανικά μια μπάλα βανίλιας!


Χρόνια Πολλά σε όλους τους εορτάζοντες της ημέρας !

Τυρόπιτα φούρνου με ξινομυζήθρα (χωρίς φύλλο)

$
0
0
Η δική μου «ξυπόλυτη» πίτα!


Οι τεμπελόπιτες  κατά τη γνώμη μου δεν είναι πίτες απαιτήσεων, είναι  όμως μια λύση της  στιγμής αν έχουμε περισσεύματα τυριών στο ψυγείο ή αν δεν έχουμε διάθεση για πολλά ζυμώματα. Γίνονται σε ελάχιστο χρόνο και μπορούν να αντικαταστήσουν ή να συμπληρώσουν ένα γεύμα, κυρίως το βραδινό. Δηλαδή τι ελάχιστο χρόνο. Μέχρι να το σκεφτούμε ετοιμάζεται τούτη εδώ αν έχουμε τα υλικά. Ο χρόνος που χρειάζεται είναι μόνο η μια ώρα του ψησίματος!


Εδώ που τα λέμε, άλλο είναι μια πίτα με κριτσανιστό φύλλο…  Το περίεργο όμως είναι ότι «φεύγουν» πολύ γρήγορα και κανείς δεν αρκείται σε ένα  (ή και δύο ) κομμάτια. Ίσως η έλλειψη του φύλλου τις κάνει λιγότερο χορταστικές και περισσότερο διαιτητικές βέβαια (αν μπορεί μια πίτα να θεωρηθεί διαιτητική…). 


Οι θερμίδες σε τούτη εδώ περιορίζονται λίγο και από το γεγονός ότι το περισσότερο από το τυρί που χρησιμοποιώ είναι σχεδόν πάντα ξινομυζήθρα. Με τι άλλο θα έφτιαχνα τη δική μου ξεσκέπαστη πίτα! Όπως έχω ξαναγράψει η ξινομυζήθρα μπορεί να αντικαταστήσει πολύ ικανοποιητικά ολόκληρη την ποσότητα ή ένα μέρος της φέτας σε πολλές πίτες. 

Και η δική μου από την κατάψυξη βγήκε...

Και λιγότερο λιπαρή είναι , και πιο οικονομική και παντού τη βρίσκουμε πιά! Ακόμη και κάποιες από τις τυποποιημένες ξινομυζήθρες  που κυκλοφορούν στα supermarketείναι αρκετά καλές . Η ξινομυζήθρα διατηρείται και στην κατάψυξη για αρκετές μέρες αν μας περισσέψει , και μάλιστα ξεπαγώνει σε πολύ λίγο χρόνο. 


Παρόλα αυτά η συνταγή μπορεί να γίνει με τυρί παντός είδους! Η μονάδα μέτρησης των υλικών είναι ο κεσές του γιαουρτιού . Μετράμε τα υλικά σε κεσέδες γιαουρτιού, μέχρι εκεί που έφτανε το γιαούρτι. Έτσι εκτός των άλλων πλεονεκτημάτων, δεν λερώνουμε παρά μια λεκανίτσα για την ανάμειξη των υλικών και το πυρέξ που θα ψήσουμε την πίτα!



Υλικά:

1 κεσές γιαούρτι
1 κεσές γάλα
½ κεσές ελαιόλαδο (και λίγο για το άλειμμα του πυρέξ)
2 αυγά
Πιπέρι
2 κεσέδες ξινομυζήθρα
1 κεσές άλλο τυρί (φέτα, ή κάποιο κίτρινο)
2 κεσέδες αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
Προαιρετικά , 2-3 κουταλιές βούτυρο και λίγο σουσάμι ή τριμμένη φρυγανιά για την επιφάνεια.

Επί το έργον:

Ανάβουμε το φούρνο  στους 180 βαθμούς. 


Βάζουμε σε μπολ ανάμειξης τα 5 πρώτα υλικά και τα ανακατεύουμε με το χέρι ή με μια σπάτουλα να γίνουν ένα σχεδόν ομογενές μείγμα.  Προσθέτουμε τα τυριά. Την ξινομυζήθρα σε τρίμματα (ούτως ή άλλως ) και τα άλλα σε κύβους ή σε μεγαλύτερα κομματάκια. Ανακατεύουμε πολύ απαλά να μη σπάσουν περισσότερο. Ας τα  βρίσκουμε στην ψημένη πίτα.  Στο σημείο αυτό αν έχουμε βοηθό τον βάζουμε να πλύνει και να στεγνώσει τον κεσέ του γιαουρτιού αλλιώς παρατάμε το μείγμα μας και κάνουμε εμείς και αυτή τη δουλειά… 


Προσθέτουμε λοιπόν το αλεύρι (εγώ το περνώ λίγο από το σουρωτήρι να αφρατέψει) , και ανακατεύουμε ώστε να γίνει ένας χυλός περίπου όπως το μείγμα του κέικ. 


Αδειάζουμε σε λαδωμένο πυρέξ και ψήνουμε για μια περίπου ώρα στη μεσαία σχάρα  μέχρι να χρυσίσει η επιφάνεια και ο πάτος της πίτας μας. Αν θέλουμε πριν τη βάλουμε στο φούρνο πασπαλίζουμε με λίγο σουσάμι ή φρυγανιά τριμμένη.


 Είναι καλύτερη ζεστή.



Παρατηρήσεις:

1)Επειδή τα γιαούρτια κυκλοφορούν σε ποσότητες 200 mlή 220mlμετράμε τα υλικά με τον κεσέ του γιαουρτιού που θα χρησιμοποιήσουμε κάθε φορά. Στην  δεύτερη περίπτωση απλά χρησιμοποιούμε κανονικά αυγά , ενώ στην πρώτη λίγο μικρότερα. Για έξτρα γεύση (με τις σχετικές συνέπειες βέβαια), προσθέτουμε 2-3 κουταλιές βούτυρο στο μείγμα. 

2)Προτιμώ αυτού του είδους οι πίτες να γίνονται λεπτές κι έτσι για τις παραπάνω ποσότητες χρησιμοποιώ το κλασικό οβάλ πυρέξ που έχει διαστάσεις περίπου 
28 cmΧ 38 cm.

3)Εννοείται ότι μπορούμε να εμπλουτίσουμε  την πίτα μας και με άλλα υλικά (αλλαντικά, πιπεριές, λιαστές,  ντομάτες κλπ…).


4)Η πίτα αυτή είναι κατά τη γνώμη μου καλύτερη ζεστή, αν και σε πολλούς αρέσει σε θερμοκρασία δωματίου.  Εγώ ζεσταίνω το δικό μου κομμάτι (αν προλάβει να κρυώσει).

Καλό απόγευμα!

Σπιτικοί κύβοι λαχανικών

$
0
0
Στην κατάψυξή μας,  για να νοστιμίζουμε σούπες και λαδερά!


Θα μου πείτε πρώτη ανάρτηση του μήνα και κυριακάτικα δεν βρέθηκε ένα γλυκό ένα κέρασμα τέλος πάντων έστω και αλμυρό; Κύβους θα αναρτήσεις στο blog; Ξέρω εξ ιδίων ότι οι εργαζόμενες τέτοιες δουλειές τις κάνουν κυρίως τα Σαββατοκύριακα, και μιας κι έφτιαξα κάμποσους χθες είπα σήμερα να βάλω τη συνταγή αφού έχω επιτέλους και τις σχετικές φωτογραφίες. Τόσες φορές τους φτιάχνω και μόνο τώρα αξιώθηκα να φωτογραφίσω!


Όταν στις συνταγές μου γράφω «κύβους λαχανικών» συνήθως προσθέτω την έκφραση «κατά προτίμηση σπιτικούς» . Ε, γι αυτούς πρόκειται! Η ποικιλία των λαχανικών ποικίλλει ανάλογα με την εποχή. Μερικά όμως είναι παντός καιρού και απαραίτητα για την καλή γεύση , την συμπυκνωμένη καλή γεύση , που χρειαζόμαστε στους κύβους μας. 


Το κρεμμύδι, το καρότο, το σέλινο και ο μαϊντανός είναι απαραίτητα συστατικά. Από κει και πέρα μπορούμε να βάλουμε κολοκυθάκια και πιπεριές, σπανάκι και γούλα (σέσκουλα) , μάραθα, πράσα και σελινόριζες και ρίζες  φινόκιο,   την εποχή που υπάρχουν. 


Όλα αυτά δεμένα με ελαιόλαδο , καλοαλατισμένα και αρωματισμένα με πιπέρι και λίγη δάφνη ίσως, μας δίνουν ωραιότατους σπιτικούς κύβους για όπου τους χρειαζόμαστε. Η διατήρηση βέβαια γίνεται στην κατάψυξη. Αυτή την εποχή έχουμε μεγάλη ποικιλία λαχανικών κατάλληλων για κύβους αφού δεν έχουν εξαφανιστεί ακόμη εντελώς τα καλοκαιρινά και έχουν κάνει την εμφάνισή τους αρκετά χειμωνιάτικα λαχανικά. 


Υλικά:

Περίπου ένα κιλό λαχανικά εποχής (ζυγισμένα καθαρισμένα)
Από αυτά τα 300 γραμμάρια να είναι πράσινα ( γούλα, σπανάκι, παντζαρόφυλλα , μαϊντανός,  , μάραθα και  σέλινο ανάλογα με  την εποχή) και τα υπόλοιπα λαχανικά με πιο πλούσια σάρκα (πράσα, κρεμμύδια, καρότα , πιπεριές , κολοκυθάκια , φινόκιο , ανάλογα με την εποχή πάντα) .
½ κούπα ελαιόλαδο
2 κουταλιές αλάτι ημίχοντρο (κατά προτίμηση ) ή κοινό
2 φύλλα δάφνης αν μας αρέσει
Λίγο φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Επί το έργον:


Καθαρίζουμε και πλένουμε πολύ καλά τα λαχανικά . 


Τα κόβουμε σε μια κατσαρόλα σε μικρά κομματάκια και τα πασπαλίζουμε με το αλάτι. Τα περιχύνουμε με το ελαιόλαδο και τόσο νερό ώστε να φαίνεται αλλά να μη τα καλύπτει εντελώς. 


Τα βάζουμε να βράσουν και μόλις αρχίσουν αν κοχλάζουν χαμηλώνουμε το μάτι (π.χ. από το 9 στο 6). Αφήνουμε να βράζουν μέχρι να απορροφήσουν όλα τα υγρά και να μαλακώσουν εντελώς.Τα δικά μου ήταν έτοιμα σε μια ώρα και 10 λεπτά.  

Μερικά μπορεί και να λιώσουν . Δεν μας πειράζει. 


Αφήνουμε να κρυώσουν, τρίβουμε πάνω τους λίγο πιπέρι και τα πολτοποιούμε με το ραβδομπλέντερ ή στο multi


Με ένα κουτάλι γεμίζουμε με τον (πεντανόστιμο) πουρέ, θήκες για παγάκια μεγάλου μεγέθους (ιδανικές αυτές από σιλικόνη) . 


Τις σκεπάζουμε με μεμβράνη και  τις βάζουμε στην κατάψυξη. 


Όταν σφίξουν μπορούμε να βγάλουμε τα παγάκια –κύβους από τις θήκες και να τα διατηρήσουμε μέσα σε σακουλάκια κατάψυξης. Τα χρησιμοποιούμε χωρίς να τα ξεπαγώσουμε σε σούπες, σε λαδερά, και όπου αλλού συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε κύβους λαχανικών.



Παρατηρήσεις:

1)Η σύνθεση των δικών μου λαχανικών αυτή τη φορά ήταν: Για τις πρασινάδες είχα γούλα (σέσκουλα) , παντζαρόφυλλα, σέλινο και μαϊντανό όλα μαζί 300 γραμμάρια  (ζυγισμένα καθαρισμένα). Για τα υπόλοιπα είχα: 3 καρότα , 1 μεγάλο πράσο, 2 κρεμμύδια, 3 μέτριες πιπεριές.Έφτιαξα 34 κύβους. 

2)Δεν το παρακάνουμε με τα αρωματικά. Δεν θέλουμε να υπερισχύει στο φαγητό μας η γεύση του μαϊντανού ή του σέλινου.

3)Αποφεύγουμε τα λαχανικά που μυρίζουν έντονα όταν μείνουν π.χ. κουνουπίδι, λάχανο, μπρόκολο.

4)Εγώ δεν βάζω πατάτα ή ντομάτα αλλά δεν θα ήμουν αρνητική στη χρήση τους. Απλά συνήθως  στα περισσότερα φαγητά που χρειάζονται αυτά τα δύο, μπαίνουν σε ποσότητα και όχι σε κύβους!

5)Όταν χρησιμοποιούμε τους κύβους μας λαμβάνουμε υπόψη μας ότι είναι αλμυρούτσικοι και κανονίζουμε ανάλογα το αλάτι στο φαγητό μας.

Καλό μήνα και καλή εβδομάδα!



Σταφιδολιές

$
0
0
Οι αγαπημένες μου!


Οι σταφιδολιές -το όνομά τους το παίρνουν  από την σταφιδιασμένη, ζαρωμένη όψη τους-  είναι από τις πιο αγαπημένες μου ελιές. Με μαλεβιζιώτικη ρίζα, είχα την τύχη να τις δοκιμάσω από πολύ μικρή  και να εκτιμήσω την ιδιαίτερη γεύση τους  ως νωπές και ως παστολιές. Είχα βέβαια και την ευκαιρία  να ζήσω κάποιες χρονιές την ταλαιπωρία του μαζέματός τους. Περνούσα βλέπετε ένα μέρος ή όλες τις χριστουγεννιάτικες διακοπές μου στο χωριό του πατέρα μου.


Αν και τα τελευταία χρόνια στο Μαλεβίζι καλλιεργούνται ως επί το πλείστον ψιλολιές, όταν  ήμουν παιδί  οι ελιές της περιοχής ήταν χοντρολιές. Δύσκολες ελιές. Έπεφταν μόνες τους, σταδιακά από τα δέντρα με συνέπεια οι ελαιοπαραγωγοί να πρέπει να περνούν αρκετές φορές από το ίδιο λιόφυτο για να μαζέψουν όλη τη σοδειά τους. Δεν ραβδιζότανε όπως οι ψιλολιές . Επί πλέον το λάδι τους ήταν πιο βαρύ και  με περισσότερα οξέα, κι  έτσι σταδιακά αντικαταστάθηκαν από ψιλολιές.  


Υπάρχει μάλιστα και  σχετική παροιμία:  
« η χοντρολιά κάνει τσ’ ελιές  κι η λιανολιά το λάδι» . 
Πράγματι, ως βρώσιμες ελιές   οι  σταφιδολιές είναι κατά τη γνώμη μου από τις πιο νόστιμες.  Δεν χρειάζονται ξεπίκρισμα  και μπορούν να καταναλωθούν αμέσως μετά την  ωρίμανσή τους και τη συλλογή τους από τα δέντρα, αρκεί «να έχουν φάει  ένα-δυο νερά», δηλαδή να έχει βρέξει πριν να τις μαζέψουμε. 


 Έχουν μια θαυμάσια  φρουτώδη  γεύση που υποχωρεί κάπως με το αλάτισμα χωρίς να χάνεται εντελώς. Αν τις βρείτε δοκιμάστε τις νωπές. Εμένα και νωπές μ’ αρέσουν ελαφρά αλατισμένες κατά προτίμηση με αφρό αλατιού. Δένει τέλεια με την ευχάριστη πικράδα τους.  Νωπές όμως δεν διατηρούνται πολύ καιρό κι έτσι κι εδώ το ημίχοντρο αλάτι αναλαμβάνει την συντήρησή τους. 


Μπορούμε να τις παστώσουμε με σκέτο αλάτι ή να τις διατηρήσουμε σε άλμη. Η γιαγιά μου διατηρούσε μεγάλες ποσότητες με σκέτο αλάτι . Οι τελευταίες ήταν πια πολύ αλμυρές. Έτσι εγώ έχω κάπως …εκσυγχρονίσει τη διατήρησή τους. Όταν φάμε αρκετές με σκέτο αλάτι , κάνω διάλυμα άρμης και διατηρώ τις υπόλοιπες. 


Σε κάθε περίπτωση τις αρωματίζω  με σκίνο (σχίνο) . Τις κάνει τραγανές, και τους δίνει ιδιαίτερο άρωμα. Φέτος μάλιστα μου είπαν ότι ταιριάζει και με τις κολυμπάδες κι έτσι έβαλα και στα μπουκάλια με τις πράσινες ελιέςμου κλαδάκια σκίνου! Πιστεύω ότι σε όλη την Ελλάδα μπορούμε να βρούμε αυτόν τον αειθαλή καταπράσινο θάμνο με τους κόκκινους ή μαύρους καρπούς (μια ποικιλία του είναι  και το διάσημο μαστιχόδεντρο της Χίου). Αν όμως δεν είναι δυνατόν, μπορούμε να τον παραλείψουμε από την παρασκευή των ελιών μας.


Υλικά:

Σταφιδολιές  σε όση ποσότητα θέλουμε
Για κάθε κιλό ελιές  , 150 γραμμάρια ημίχοντρο αλάτι (ριζάτο) και 2-3 μικρά κλωναράκια σκίνο.

Επί το έργον:


Διαλέγουμε γερές ελιές, σφικτές και χωρίς σημάδια. 


Είναι καλύτερα να τις μαζέψουμε  από το δέντρο και όχι από αυτές που θα πέσουν κάτω. 


Τις πλένουμε καλά και τις αφήνουμε να στραγγίξουν . 


Πασπαλίζουμε τον πάτο ενός μπολ με ημίχοντρο αλάτι και βάζουμε σε στρώσεις εναλλάξ τις ελιές με το αλάτι. Τελειώνουμε με αλάτι. Στα ενδιάμεσα σκορπάμε κλαράκια ή μόνο φυλλαράκια του σκίνου. 


Ανακατεύουμε κάθε μέρα για να λιώσει το αλάτι. Σε 8-10 μέρες βάζουμε τις ελιές σε γυάλινα βάζα μαζί με τα κλαράκια του σκίνου. Μπορούμε να τις καταναλώσουμε άμεσα.



Παρατηρήσεις:

1)Αν σε κάποια φάση μας  φανεί ότι στεγνώνουν τις ραντίζουμε με λίγο νερό.

2)Αν φτιάξουμε μεγάλη ποσότητα και σκοπεύουμε να τις διατηρήσουμε πολύ καιρό, μπορούμε μετά τις 10 μέρες να φτιάξουμε άλμη με 100-120  γραμμάρια  αλάτι για κάθε λίτρο νερού και να τις βάλουμε μαζί με κλαδάκια σκίνου αφού τις ξεπλύνουμε από το αλάτι που ήδη συγκρατούν.

3)Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε αν σε κάποια φάση  θεωρήσουμε ότι τις έχει πιάσει πολύ το αλάτι και έχουν γίνει πολύ αλμυρές.

4)Χρησιμοποιούμε για τα παστά μας και τις ελιές χοντρό αλάτι . Λιώνει σταδιακά και είναι καλύτερο για τη διατήρησή τους.

5)Παλιότερα οι ελιές αυτές έμπαιναν σε κουρούπια (πήλινα δοχεία). Σε κάποιες περιοχές όταν έφτιαχναν μεγάλες ποσότητες τις πάστωναν κατ’ αρχήν σε κοφίνια ώστε να αποστραγγίζονται τα υγρά που άφηναν. Εγώ φροντίζω να είναι στεγνές όταν τις αλατίσω (μέχρι που τις απλώνω για λίγη ώρα σε χαρτί κουζίνας), ώστε να μην έχουν υπερβολική ποσότητα υγρών. Η λίγη που προκύπτει, μάλλον τους πηγαίνει...

Καλημέρα!





Κομπόστα μήλο-κυδώνι, μαζί ή χώρια…

$
0
0
Κάτι ελαφρύ…


Οι κομπόστες είναι ανέκαθεν ένα από τα πιο ελαφριά και ανώδυνα γλυκά της κουζίνας μας. Ένα κλικ θερμίδες παραπάνω από τα σκέτα φρούτα. Γλυκό για αρρώστους και για δίαιτα θεωρείται από πολλούς. Το βράσιμο των φρούτων  σε ελαφρύ σιρόπι ζάχαρης  τα κάνει πιο ελαφριά και εύπεπτα από τα ωμά φρούτα.

  
Οι κομπόστες καταναλώνονται σκέτες, σαν ελαφρύ γλυκό ή επιδόρπιο , γαρνίρουν κρέμες ρυζόγαλο και γιαούρτι , αλλά χρησιμοποιούνται και σε πολλές τούρτες. Ποιος δεν θυμάται τις  σπιτικές τούρτες της δεκαετίας του 1970 με φρυγανιές,  κομπόστα, άνθος αραβοσίτου  και σαντιγύ από το μεταλλικό κουτί;


Δεν φτιάχνω μεγάλες ποσότητες, συνήθως δεν κονσερβοποιώ τις κομπόστες μου. Από την παραγωγή στην κατανάλωση είναι… Αυτή την εποχή συνηθίζω την κομπόστα μήλου. Εκτός από το ότι είναι πολύ νόστιμη, όση ώρα ετοιμάζεται πλημμυρίζει το σπίτι αρώματα! Κανέλα-μήλο-γαρύφαλλο είναι ένας εξαιρετικός συνδυασμός για χειμωνιάτικο αρωματικό σπιτιού. 


Φέτος αποφάσισα να συνδυάσω τα μήλα μου με κυδώνια. Οι γεύσεις τους ταιριάζουν και τους πηγαίνουν τα ίδια αρώματα! 


Παρόλο που η προσθήκη και άλλων φρούτων νωπών ή αποξηραμένων δεν αποκλείεται, είναι πιο εύκολο να αποφασίσουμε να φτιάξουμε αυτό το ελαφρύ επιδόρπιο με λίγα μόνο υλικά που συνήθως υπάρχουν στα περισσότερα σπίτια αυτή την εποχή. Είναι πολύ ωραία μόνο με μήλα ή μόνο με κυδώνια ή και με τα δύο ή ακόμα ακόμα και με μια χούφτα σταφίδες για γαρνίρισμα!


Υλικά:

4 μέτρια μήλα ή 4 μέτρια κυδώνια (ή 2 από κάθε είδος)
½ κουταλάκι  αλάτι
1,5 κούπα ζάχαρη
2,5 κούπες νερό
1-2 ξυλάκια κανέλας μήκους 5 cm
10 καρφάκια γαρύφαλλο
Προαιρετικά, 1 σφηνάκι λικέρ κανέλας

Επί το έργον:


Βάζουμε σε μια λεκάνη αρκετό νερό και διαλύουμε το αλάτι. Καθαρίζουμε τα μήλα και τα κυδώνια , τα κόβουμε σε τέταρτα ,και αφαιρούμε τα κουκούτσια. Μετά κόβουμε στα δύο κάθε κομμάτι. Έχουμε δηλαδή 8 κομμάτια από κάθε φρούτο. Μόλις τελειώνουμε με κάθε κομμάτι το ρίχνουμε στο αλατόνερο.


Όταν τελειώσουμε τα ξεπλένουμε και τα βάζουμε σε κατσαρόλα  με τη ζάχαρη, τα αρωματικά και το νερό. Βάζουμε την κατσαρόλα να βράσει σε υψηλή θερμοκρασία. Μόλις πάρει βράση σκεπάζουμε την κατσαρόλα και αφήνουμε να βράσει για 15 λεπτά. 


Αποσύρουμε από το μάτι και αφήνουμε την κομπόστα μας να κρυώσει σκεπασμένη.  

Μετά από αρκετές ώρες (ή την επομένη αν η παραπάνω διαδικασία γίνει απόγευμα) αφαιρούμε τα φρούτα με τρυπητή κουτάλα από το σιρόπι.


Προσθέτουμε το λικέρ στην κατσαρόλα και βάζουμε το σιρόπι να ξαναβράσει για 3-5 λεπτά (από τη στιγμή που αρχίζει ο βρασμός. 


Περιχύνουμε τα φρούτα με το καυτό σιρόπι . 


Σερβίρουμε την κομπόστα χλιαρή , σε θερμοκρασία δωματίου ή κρύα. Τη διατηρούμε στο ψυγείο.


Παρατηρήσεις:

1)Ενδεικτικά, τα φρούτα μου καθαρισμένα έτοιμα για την κομπόστα ήταν 600 γραμμάρια.

2)Τα μήλα μου ήταν σκληρά οπότε έβρασαν στον ίδιο χρόνο με τα κυδώνια. Αν κάποιο από τα φρούτα είναι πολύ αφράτο, το αφαιρούμε πριν από τα 15 λεπτά που συστήνω να βράσουν και αφήνουμε το άλλο. Μετά προσθέτουμε αυτό που αφαιρέσαμε στο τέλος για να κρυώσουν μαζί στο σιρόπι.

3)Θεωρώ ότι τους πηγαίνει  των φρούτων να μείνουν κάποιες ώρες στο σιρόπι. Τους δίνει μια διαφάνεια αυτό το «πότισμα» … 


Αν όμως θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε αμέσως την κομπόστα μπορούμε να παραλείψουμε τον εμποτισμό…

4)Αν η κομπόστα προορίζεται για παιδιά ή ασθενείς αντί λικέρ μπορούμε να βάλουμε κάποιο σιρόπι χωρίς αλκοόλ. Πολύ ωραία τους πηγαίνει το σιρόπι ροδιού (η Ξανθή συνδυάζει τα κυδώνια με τα ρόδιαμε μια υπέροχη μαρμελάδα) ή η κανελάδα.

5)Αν μας αρέσουν τα πιο "σύνθετα"αρώματα, μπορούμε να προσθέσουμε αμπερόζα (αμπερόριζα) και μια φλούδα πορτοκαλιού όταν βράζουμε τα φρούτα μας. 

Καλή εβδομάδα!



Viewing all 230 articles
Browse latest View live